២/ ស្ពានព្រះមុន្នីវង្ស ត្រូវបាន កសាង ឡើយនៅ ឆ្នាំ ១៩២៨ ។
៣/ សន្នីសិទ កំពូលរបស់អាស៊ាន ត្រូវបានធ្វើឡើង នៅប្រ/ទ ម៉ាលេស៊ី ។
៤/ ប្រ/ទ ប៉ារ៉ាហ្គាយ ស្ថិតនៅក្នុងទ្វីប អាមេរិកខាងជើង ។
៥/ សន្និសិទ ក្រុងប៉ារីស ស្តីពី យុត្តិធម៌ សន្តិភាព មានចំនួន ៣២ ប្រ/ទ ចូលរួម ។
៦/ ក្រុមប្រឹក្សាអាស៊ី និង ប៉ាស៊ីហ្វិក មានសមាជិកចូលរួមចំនួន ៩ ប្រ/ទ ។
៧/ ជចដាប់ប៊លយ៉ូប៊ូស ជាប្រធានាធិបតីទី ៤៣ នៃ U S A ។
៨/ ធនាគារជាតិ នៅកម្ពុជា កសាងឡើងនៅឆ្នាំ ១៩៩២ ។
៩/ ប្រ/ទ ដែលបានទទួលពានង្វាន់បាល់ទាត់មុនគេគឺ ប្រ/ទ អុយរូហ្គាយ ។
១០/ ស្រុកបាភ្នំ ស្ថិតក្នុង ខេត្ត ព្រៃវែង។
១១/ ស្រុកព្រៃកប្បាស ស្ថិតក្នុង ខេត្តតាកែវ ។
១២/ ទ្វីបអាស៊ី មានទំហំ ស្មើ ៣០% នៃពិភពលោក ។
១៣/ សន្និសិទ កំពូលលើកទី៣ របស់អាស៊ានត្រូវបានធ្វើឡើង នៅ ប្រ/ទ ហ្វីលីពីន ។
១៤/ កោះពោះមានចំងាយ ១ គ.ម ពី ឆ្នេរ ហាវ៉ៃ ។
១៥/ ឆ្នាំ ២០០៩ ប្រ/ទ កម្ពុជា មានខណ្ឌសរុបចំនួន ៨ ខណ្ឌ ។
១៦/ ប្រ/ទ កម្ពុជា ចូលរួមប្រជុំវេទិកាតំបន់ អាស៊ាន លើកដំបូង នៅឆ្នាំ ១៩៩៥ ។
១៧/ កីឡាអូឡាំពិច ប្រារព្ធឡើង ៤ ឆ្នាំម្តង ។
បញ្ជាក់៖ បានជាគេធ្វើឡើង ៤ ឆ្នាំ ម្តងព្រោះ គេបែងចែកជាពីរ គឺ កីឡាអូឡាំពិច ក្តៅ និង កីឡាអូឡាំពិច រងារ ។
១៨/ សារមន្ទីរ ជាតិ ភ្នំពេញ កសាងនៅឆ្នាំ ១៩១៧ ។
១៩/ ភ្នំឧដុង្គ មានឈ្មោះ ចំនួន ៣ ។ មាន៖ ភ្នំឧដុង្គ, ភ្នំព្រះរាជ្យទ្រព្យ និង ភ្នំ អាថ៌ ទ្រេស ។
២០/ ទ្វីបដែល ធំលំដាប់ទី៣ លើកពិភពលោក គឺ ទ្វីប អាមេរិកខាងជើង ។
២១/ សាលសន្និសិទ ចតុមុខ ត្រូវបានសាងសង់នៅ ឆ្នាំ ១៩៦២ ។
២២/ ជួរភ្នំក្រវាញស្ថិតនៅ បែក នរតី នៃ ប្រ/ទ កម្ពុជា ។
២៣/ ប្រាសាទព្រះវិហារ មានចំងាយ ១០៨ គ.ម ពីទី រូមខេត្តព្រះវិហារ ។
២៤/ មន្ទីរពេទ្យ មិត្តភាព ខ្មែរ-សូវៀត ត្រូវបានសម្ពោធអោយប្រើប្រាស់ជាផ្លូវ ការនៅ ថ្ងៃទី ២៩ ខែ សីហា ឆ្នាំ ១៩៦០ ។
២៥/ រូបចំលាក់ ក្បាលនាគ នៅ លើវិមានឯករាជ្យ មានចំនួន ១០០ រូបចម្លាក់ ។
២៦/ អង្គការ សន្និសញ្ញា អាត្លង់ទិចខាងជើង មានទីស្នាក់ការនៅ ទីក្រុង វ៉ាសិងតោន ។
២៧/ ស្រុកស្វាយអន្ធរ ស្ថិតនៅក្នុងខេត្ត ព្រៃវែង ។
២៨/ ស្ពានព្រះមុន្នីវង្សថ្មី បានសម្ពោធដាក់អោយប្រើប្រាស់ជាផ្លូវការនៅ ថ្ងៃ ពុធ ទី ២៧ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៩ ។
២៩/ ព្រះចេតិយ៍ ព្រះ ស៊ី សុវតិ្ថ អាចមានឈ្មោះ មួយទៀត គឺ ព្រះចេតិយ៍ មុខ ព្រហ្ម ។
៣០/ បានជាក្នុងពីធិដង្ហែយកព្រះ សារីរឹកធាតុ ទៅ ដំកល់ទុកនៅ ភ្នំព្រះរាជទ្រព្យ មានព្រះ សង្ឃ ចូលរួមចំនួន ២៥៤៦ ព្រះក្នុង ឆ្នាំនោះគឺ ត្រូវនឹង ពុទ្ធសករាជ ២៥៤៦ ។
៣១/ វត្តព្រះកែវ មរកត ការពីដើម ធ្លាប់មានឈ្មោះថាវត្ត ឧបោលសថរតនារាម ។
៣២/ បានជាប្រជាពលរដ្ឋតែងតែហៅភ្នំមួយនៅខេត្ត កណ្តាលថាភ្នំ ឧដុង្គ ព្រោះ ដោយសារទី នោះជាអតីត ក្រុងឧដុង្គ ដែលមានភ្នំហើយហៅថាភ្នំឧដុង្គ ។
៣៣/ នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះប្រ/ទ កម្ពុជា យើងមានកុ្រងថ្នាក់ស្មើស្រុក ចំនួន ២៦ ក្រុង ។
បញ្ជាក់៖ គេបានបង្កើតខេត្តចំនួនបី ដែលមានក្រុងស្មើខេត្តដែរនោះ គឺ ៖ខេត្ត កំពង់ចាម (ក្រុង កំពង់ចាម, ក្រុង សួង) ខេត្ត ស្វាយរៀង (ក្រុង ស្វាយរៀង
,ក្រុង បាវិត ) និង ខេត្ត បន្ទាយមានជ័យ (ក្រុង ប៉ោយ ប៉ែត និង ក្រុង បន្ទាយមានជ័យ " មិនច្បាស់លាស់ត្រុងខេត្ត បន្ទាយមានជ័យចំពោះក្រុងស្មើស្រុក")។
៣៤/ នៅក្នុងព្រះ រាជពិធី ច្រត់ព្រះ នង្គ័ល គេធ្វើ ទក្ខិណាព័ទ្ធ ចំនួន ៣ ជុំ ។
៣៥/ វាលព្រះ សុមេរុ រី វាលមេន មានទី តាំង ស្ថិតនៅ ខាង ជើង នៃព្រះ បរម រាជវាំង ។
៣៦/ ទនេច្រាបឈាម ជា ឈ្មោះអតីត នៃ ទន្លេ សាប នាពេលបច្ចុប្បន្ន ។
៣៧/ រាជស្ថានីយ អយស្ម័យយាន ភ្នំពេញត្រូវបានកសាងឡើងដោយព្រះ មហាក្សត្រ ព្រះ បាទ ស៊ី សុវត្ថិ ។
៣៨/ បើយោង តាមក្បួនខ្នាត សំនង់ខ្មែរបូរាណ សំរាប់វត្ត អារាមដែលផ្សព្វផ្សាយ ដោយវិទ្យាស្ថាន ពុទ្ធ សាសនា បណ្ឌិត្យ , ព្រះវិហារ មានទំហំ បណ្តោយ ស្មើនឹង ទទឹង គុណ នឹង ២
ថៃ្ងទី១៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៦២ : ប្រាសាទព្រះវិហារ ត្រូវបានសាលក្រមតុលាការអន្តរជាតិក្រុងទ្បាអេ សម្រេចឲ្យភាគីកម្ពុជាជាអ្នកឈ្នះក្តីរវាងវិវាទកម្ពុជា-ថៃលើប្រាសាទព្រះវិហារ។
• ថៃ្ងទី៧ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០៨: អង្គការ UNESCO បានសំរេចដាក់ប្រាសាទព្រះវិហាររបស់កម្ពុជាចូលក្នុងបញ្ជីបេតិកភណ្ឌពិភពលោក ក្នុងសម័យប្រជុំលើកទី៣២ នៅក្នុងទីក្រុងកេបិក ប្រទេសកាណាដា។
• ប្រាសាទព្រះវិហារ ស្ថិតក្នុងភូមិស្វាយជ្រំ ឃុំកន្ទួត ស្រុកជាំខ្សាន្ត នៅលើខ្នងភ្នំដងរែក (៨០០គុណនឹង៤០០មែត្រការេ)។
• ប្រាសាទព្រះវិហារមានចំងាយ៤០៥គីទ្បូមែត្រពីទីក្រុងភ្នំពេញ តែបើគេធ្វើ ដំណើរចេញពីទីរួមខេត្តព្រះវិហារវិញវាមានចំងាយត្រឹមតែ១០៨គីទ្បូមែត្រប៉ុណ្ណោះ ដោយធ្វើដំណើរតាមផ្លូវលេខ២១១ ទៅកាន់ ស្រុកជាំខ្សាន្ត។
ប្រាសាទព្រះវិហារគឺជាតំបន់ប្រវត្តិសាស្ត្រមួយដែលមានឈ្មោះថា សេការីស្វារៈ មានន័យថា អំណាចនៃភ្នំ ហើយ ត្រូវបានសាងសង់ទ្បើងនៅក្នុងអំទ្បុងចុងសតវត្សទី៩ និងដើមសតវត្សទី១០ ដោយព្រះមហាក្សត្រ៤អង្គព្រះនាម ព្រះបាទយសោវរ្ម័នទី១(សាងសង់ក្នុងព.ស ៨៨៩-៩១០) ព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី១(សាងសង់ក្នុងព.ស ១០០២-១០៥០) ព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី២(សាងសង់ក្នុងព.ស ១១១៣-១១៥០) និងព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៦សាងសង់ក្នុងព.ស ១០៨០-១១០៩)។ឧទ្ទិសថ្វាយ: ព្រះឥសូរស្ថាបត្យកម្ម: របនាបទបន្ទាយស្រី។
ប្រាសាទព្រះវិហារបានប្រគល់ឲ្យប្រទេសថៃដោយពួកអាណានិគមបារាំងក្នុងឆ្នាំ១៩៥៤ តែត្រូវទាមទារបានមកវិញដោយការកាត់សេចក្តី ពីតុលាការអន្តរជាតិក្រុងទ្បាអេ ១៥ មិថុនា ១៩៦២ ក្រោមព្រះរាជកិច្ចដឹកនាំរបស់ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ។
អង្គរវត្តស្ថិតនៅក្នុងខេត្ត សៀមរាប។ នគរវត្ដ ជាស្នាដៃដ៏ធំចំបងអស្ចារ្យ របស់ ព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី២ ដែលមានឈ្មោះល្បីល្បាញរន្ទឺសុះសាយទៅគ្រប់ទិសទី លើពិភពលោក មិនតែប៉ុណ្ណោះ ប្រាសាទនគរវត្ដ ក៏ជារូបភាពតំនាង ប្រទេសជាតិខ្មែរដែរ។
នគរវត្ដមានកសិណ រឺគូទឹកព័ទ្ធជុំវិញ ប្រហែលជា ១៦គ.ម ចំនែកក សិណពិតប្រាកដរបស់ ប្រាសាទ មានបន្ដោយប្រវែង ១៥០០ម x ១៣០០ម លើ២០០ម ផ្លូវធំដើរចូលពី ទិសខាងលិចទៅដល់ ប្រាសាទកន្ដាល មានប្រវែង ២៥០ម អែកំពូលកន្ដាល ខ្ពស់ធំជាងគេបំផុត របស់ នគរវត្ដ មានកំពស់ ៦៥ម ។
ប្រាសាទអង្គរវត្ត មានទីតាំងស្ថិតនៅ ភាគខាងជើងនៃក្រុង សៀមរាប ក្នុងស្រុកសៀមរាប មានចំងាយ ៧ គ.ម ពីទីរួមខេត្ត តាមផ្លូវកូម៉ៃ ឬផ្លូវសាលដឺហ្គោល។ប្រាសាទអង្គរវត្ត ត្រូវបានបញ្ចូលទៅ ក្នុងបញ្ជីបេតិគភ័ណ្ឌ ពិភពលោក របស់ អង្គការយូណេស្កូ នៅឆ្នាំ ១៩៩២។
ប្រាសាទបាយ័នស្ថិតនៅចំកណ្តាលនៃ ក្រុងអង្គរធំ។ ប្រាសាទនេះកសាងនៅចុងសតវត្សរ៏ទី១២ និងដើមសតវត្សរ៏ទី១៣ ដោយព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧។ ប្រាសាទនះមាន តួប៉មនិមួយៗមានមុខបួន ដែលមានកំពូល៤៩ និងកំពូលក្លោងទ្វារចូល៥ទៀត សរុបទាំងអស់៥៤កំពូល ដែលតំណាងអោយ ខេត្តក្រុងខ្មែរ ទាំង៥៤ នៅសម័យកាល នោះ។
ប្រាសាទបាយ័នមានប្លង់បីជាន់។ ជាន់ទីមួយ និងទី២មានថែវដែលមានចំលាក់ដ៏ល្អ។ ប្រាង្គនៅកណ្តាល១៦ និងស្ថិតនៅជាន់ទី៣ មានរាងកាកបាទ។ ឧទ្ទិសថ្វាយ ព្រះពុទ្ធ និង ព្រះពោធិសត្វលោកេស្វរៈ។ អ្នកកសាង: ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧។ ទីក្រុង ដាប់ប្លីន (Dublin) ជារាជធានីរបស់ប្រ/ទ អៀរឡង់ ។
៤០/ រដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃប្រ/ទកម្ពុជាត្រូវបានប្រកាសឡើងជាផ្លូវការនៅថ្ងៃទី ២៤ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ ១៩៤៧ ។
៤១/ រាជធានី លង្វែក ត្រូវបានកសាងដោយ ព្រះបាទច័ន្ទរាជា ។
៤២/ ស្រុកដែលស្ថិតនៅក្នុងខេត្ត បន្ទាយមានជ័យគឺ ស្រុក ព្រះនេត្រព្រះ ។
៤៣/ បានជាប្រជាពលរដ្ឋតែងតែហៅភ្នំមួយនៅក្នុងខេត្តកណ្តាលថា ភ្នំ អដ្ឋរស្ស ព្រោះនៅលើភ្នំ នោះមានព្រះវិហារមួយ ដែលមានឈ្មោះថា ព្រះវិហារអដ្ឋរស្ស ។
៤៤/ ប្រាសាទនគរវិមានសួគ៌ ស្ថិតក្នុងខេត្តកណ្តាលនៃប្រ/ទ កម្ពុជា ។
៤៥/ ភ្នំតាម៉ៅស្ថិតនៅក្នុងស្រុក បាទី នៃ ខេត្តតាកែវ ។
៤៦/ គុហាព្រះគោ និង គុហាព្រះកែវ មានទីតាំងស្ថិតនៅលើភ្នំព្រះរាជ្យទ្រព្យ ។
៤៧/ ព្រះវិស្ណុមានព្រះហស្ថចំនួន ៨ ។
៤៨/ វត្តសសរ ១០០ ស្ថិតក្នុងខេត្ត ក្រចេះ ។
៤៩/ ប្រាសាទវត្តនគរស្ថិតក្នុងខេត្ត កំពង់ចាម ។
៥០/ ព្រះសក្សមុនីចេតិយ៍ មានទីតាំងស្ថិតនៅភ្នំឧដុង្គ ។
៥១/ ស្ពានគីហ្សូណា (ស្ពានកំពង់ចាម ) ត្រូវបានធ្វើពិធីសម្ពោធអោយប្រើប្រាស់ជាផ្លូវការនៅឆ្នាំ ២០០១។
៥២/ ប្រាសាទតាព្រហ្ម នៅក្នុងខេត្តតាកែវ ត្រូវបានកសាងដោយ ព្រះបាទ ជ័យវរន្ម័ទី ៧ ។
៥៣/ ស្រុកបល្ល័ង្គ ស្ថិតក្នុងខេត្ត កំពង់ធំ ។
៥៤/ យន្តហោះត្រូវបាន បង្កើតឡើង នៅឆ្នាំ ១៨៩៩ ។
៥៥/ ក្រុមធនាគារ ពិភពលោក ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅសន្និបាត ដែលមានរដ្ឋាភិបាលចំនួន ៤៤ប្រ/ទ។
៥៦/ ព្រំប្រទល់ខាងកើតនៃខេត្តកំពង់ធំជាប់ នឹង ខេត្ត ក្រចេះ ។
៥៧/ កីឡាអូឡាំពិច ត្រូវបានប្រារព្ធឡើងលើកដំបូង នៅឆ្នាំ ១៨៩៦ ។
៥៨/ វត្តព្រះកែវមរកត ត្រូវបានកសាង នៅឆ្នាំ ១៨៩២ ។
៥៩/ សួនច្បារវប្បធម៌សនិ្តភាពត្រូវបានធើ្វពិធីសម្ពោធជាផ្លូវការនៅថ្ងៃទី ៣១ធ្នូ ១៩៩៩ ។
៦០/ រលក ស៊ូណាមិ កើតឡើង នៅថ្ងៃទី ២៦ ធ្នូ ២០០៤ ។
៦១/ វត្តភ្នំ មានកំពស់ ២៧ ម ។
៦២/ រឿងក្រឡា ហោមគង់ ជាស្នាដៃនិពន្ធ របស់ លោក អ៊ឹម ឆុំ ។
៦៣/ នៅឆ្នាំ ២០០៩ ប្រ/ទ កម្ពុជា មានឃុំសរុប ចំនួន ១៤១៧ ឃុំ ។
៦៤/ ការប្រកួតកីឡា អាស៊ីហ្គេម ប្រព្រឹត្តទៅ ក្នុង ប្រ/ទ ឥណ្ឌាមុនគេ ។
៦៥/ សុ្រកបរិបូណ៍ ស្ថិតនៅក្នុងខេត្ត កំពង់ឆ្នាំង ។
៦៦/ ទន្លេបាទី មានចំងាយ ៣៣ គ.មពីទីក្រុងភ្នំពេញ។
៦៧/ ទីក្រុង ស្តក់ហូម (Stockholm) ស្ថិតនៅប្រ/ទ ស៊ុតអែក ។
៦៨/ ផ្លូវជាតិលេខ ៣មានប្រវែង ២៨០ គ.ម ។
៦៩/ ទីក្រុង វ៉ែលលីងតន់ ជាទីក្រុងរបស់ប្រ/ទ ណូវ៉ែលហ្សេឡង់ ។
៧០/ ឧស្សាហកម្ម ក្តាបន្ទះ ស្ថិតក្នុងខេត្ត កណ្តាល ។
៧១/ ស្រុកក្រគរ ស្ថិតនៅក្នុងខេត្ត ពោធិសាត់ ។
៧២/ ប្រ/ទអាល្លឺម៉ង់ ទទួលមេដាយ ចំនួន ៤១ ក្នុងកីឡាអូឡាំពិច ឆ្នាំ២០០៨ នៅទីក្រុង ប៉េ កាំង ។
៧៣/ ប្រ/ទ យឺម៉ែន (Yemen ) ស្ថិតក្នុងទ្វីប អាស៊ី ។
៧៤/ ស្ពានមិត្តភាព ខ្មែរ-ជប៉ុនបានកសាងឡើង ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧២ ។
៧៥/ ទីក្រុង រីហ្គា (Riga) ជារាជធានី របស់ប្រ/ទ ឡែតវៀរ ។
៧៦/ ទីស្នាក់ការនៃគណៈកម្មាធិការកីឡាអូឡាំពិចអន្តរជាតិ មានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងប្រ/ទស្វីស ។
៧៧/ ស្រុកថ្មបាំង ស្ថិតក្នុងខេត្ត កោះកុង ។
៧៨/ សាលសន្និសិទ ចតុមុខ ត្រូវបានកសាងឡើងនៅឆ្នាំ ១៩៦២ ។
៧៩/ លេខកូដតំបន់ សំរាប់ទាក់ទង់ទៅខេត្តកំពង់ចាមគឺ ០៤២ ។
៨០/ សារមន្ទីរជាតិភ្នំពេញ ត្រូវបានសម្ពោធ ជាផ្លូវការនៅថ្ងៃទី ៣១ មេសា ១៩២០ ។
៨១/ សន្និសិទកំពូលលើកទី ៩ របស់អាស៊ាន នៅប្រ/ទឥណ្ឌូនេស៊ី ធ្វើឡើងនៅឆ្នាំ ២០០៣។
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
គ្មានតែអាចបង្កើតឲ្យមាន
(គ្មានតែអាចបង្កើតឲ្យមាន) និយាយឲ្យងាយស្ដាប់គឺ គ្មានខ្យល់តែមានរលក គ្មានរឿងតែអាចបង្កើតឲ្យមានរឿង ។
គោលគំនិតខ្លាចតែសង្គមមិនច្របូកច្របល់ ទិសដៅគឺឆ្លៀតឪកាសបន្លំចាប់ត្រី (ត្រីងៀតឆ្លៀតពង) ស្នាដៃគឺបង្កើតបញ្ហា ។
"ប្រឌិតរឿង" មើលពីខាងក្រៅថាជាការងាយ តែចង់សម្រេចគោលបំណងរបស់ខ្លួនដោយ "ប្រឌិតរឿង" ពិតជាលំបាកណាស់ ។ ការ "ប្រឌិតរឿង" តាម កៀនកោះផ្សារផ្ដោ ឬ ដឿងហែម ផ្លូវលំ គឺអាចសម្រេចតាមក្ដីបំណង សប្បាយបានមួយពេលដែរ តែលទ្ធផលនៃការប្រឌិតរឿងបែបនេះយ៉ាងច្រើនណាស់ ធ្វើឲ្យគូសត្រូវរង់គ្រោះរបួសខូចខាតខ្លះៗតែប៉ុណ្ណោះ… ហើយមិនប្រាកដថា មានផលប្រយោជន៍ចំពោះខ្លួនទេ ។ ការ "ប្រឌិតរឿង" ដែលមានគោលបំណងច្បាស់លាស់ ប៉ុន្តែគ្នាផលប្រយោជន៍សម្រាប់ខ្លួនទេនោះគឺមិនរាប់ថាជា "ល្បិចកល" បានឡើយ ។
សុភាសិតចិនមួយសរសេរថា "រឿងប្រឌិតត្រូវបញ្ចប់ត្រឹមអ្នកចេះដឹង" បាន ន័យថា ៖ រឿងប្រឌិត ដែលគ្មានការរៀបចំផែនការឲ្យបានល្អិតមិនផុតពីក្រសែភ្នែករបស់ អ្នកចេះបានឡើយ ដូច្នេះគួរនិយាយថា ៖ "រឿងប្រឌិត" គឺបង្កើតឡើងដោយស្នាដៃរបស់អ្នកចេះទើបត្រឹមត្រូវ ។
បង្កើតបញ្ហា បានន័យថា ៖ គឺផ្អែកលើរឿងអ្វីមួយដែលមានស្រាប់ហើយពង្រីកការខុសនិងត្រូវឲ្យ កាន់តែធំធេងឡើង តែអ្វីដែលចង់និយាយនៅក្នុងល្បិចកលនេះ គឺមិនចាំបាច់ផ្អែកលើបញ្ហាដែលមានពិត ឬយោងលើមូលដ្ឋានអ្វីទាំងអស់ តែអាចបង្កើតជាបញ្ហាបាន ។ ឧ. រឿង លេងហ៊ីតុក្កតា មើលពីខាងក្រោមឆាកទៅ ហាក់បីដូចជានៅពីខាងក្រោយវាំងនន បង្កប់ទៅដោយកងទ័ពរាប់ម៉ឺន សេះរាប់ពាន់ ទាញវាំងននខ្វាក គឺឃើញតែមនុស្សម្នាក់និងរូបតុក្កតាមួយចំនួន និងខ្សែទាញតែប៉ុណ្ណោះ ។
រឿងប្រឌិត ពិតជាគួរឲ្យខ្លាចភ័យជាងអ្វីទាំងអស់ វាគ្មានរូបតែអាចមើលឃើញ វាគ្មានស្រមោល តែអាចជួបប្រទះ ខុសឬត្រូវចេញតែពីមាត់សំអាងលើសំដីតែប៉ុន្មានមាត់ប៉ុណ្ណោះ អាចធ្វើឲ្យមនុស្សមើលស្រាសជីវិតបាន អ្នកក្លាហានអាចដោះអាវក្រោះចេញពីខ្លួន ។
ក្បួនយុទ្ធសាស្ត្របាននិយាយថា ៖ ការវាយសម្រុកដោយប្រើ "រឿងប្រឌិត" យ៉ាង ប៉ិនប្រសព្វ មិនបាច់ប្រយុទ្ធក៏អាចធ្វើឲ្យសត្រូវទម្លាក់អាវុធបានដែរ ។ នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រមានភស្ដុតាងច្រើនណាស់ ដែលបានបញ្ជាក់បង្ហាញពីរឿងនេះដូចជាសង្គ្រាមនៅទ្វីបអឺរ៉ុបក៏ ធ្លាប់មានដែរ នោះគឺ ពាក្យប្រឌិតទំលាយខ្សែការពារម៉ាទីណូ ។
បើសិនជានិយាយថា (បង្កើតបញ្ហា) គឺធ្វើឲ្យសង្គមច្របូកច្របល់នោះមានន័យថា ៖ "ពាក្យប្រឌិត" គឺជាប្រភពនៃការ "បង្កើតបញ្ហា" នោះឯង ។
បើប្រឌិតត្រូវចេះមើលកាលៈទេសៈ ត្រូវប្រឌិតឲ្យវាសមហេតុផលហើយទាមទារ "រហ័ស" មិនត្រូវឆ្លងកាត់ពេលវេលាសាកល្បងវែងអន្លាយទេ ដែលនិយាយថា "ជឿមិនជឿអាចសាកល្បងចំពោះមុខសក្កិសិទ្ធិឬមិនថ្ងៃក្រោយទើបដឹង" ។ ដល់ទៅថ្ងៃក្រោយ ទំរាំតែដឹងការពិត ខ្លួនយើង (បានឆ្លងផុតសមុទ្រក្លាយជាទេវតា) បាត់ទៅហើយ ។នៅមានត…
គោលគំនិតខ្លាចតែសង្គមមិនច្របូកច្របល់ ទិសដៅគឺឆ្លៀតឪកាសបន្លំចាប់ត្រី (ត្រីងៀតឆ្លៀតពង) ស្នាដៃគឺបង្កើតបញ្ហា ។
"ប្រឌិតរឿង" មើលពីខាងក្រៅថាជាការងាយ តែចង់សម្រេចគោលបំណងរបស់ខ្លួនដោយ "ប្រឌិតរឿង" ពិតជាលំបាកណាស់ ។ ការ "ប្រឌិតរឿង" តាម កៀនកោះផ្សារផ្ដោ ឬ ដឿងហែម ផ្លូវលំ គឺអាចសម្រេចតាមក្ដីបំណង សប្បាយបានមួយពេលដែរ តែលទ្ធផលនៃការប្រឌិតរឿងបែបនេះយ៉ាងច្រើនណាស់ ធ្វើឲ្យគូសត្រូវរង់គ្រោះរបួសខូចខាតខ្លះៗតែប៉ុណ្ណោះ… ហើយមិនប្រាកដថា មានផលប្រយោជន៍ចំពោះខ្លួនទេ ។ ការ "ប្រឌិតរឿង" ដែលមានគោលបំណងច្បាស់លាស់ ប៉ុន្តែគ្នាផលប្រយោជន៍សម្រាប់ខ្លួនទេនោះគឺមិនរាប់ថាជា "ល្បិចកល" បានឡើយ ។
សុភាសិតចិនមួយសរសេរថា "រឿងប្រឌិតត្រូវបញ្ចប់ត្រឹមអ្នកចេះដឹង" បាន ន័យថា ៖ រឿងប្រឌិត ដែលគ្មានការរៀបចំផែនការឲ្យបានល្អិតមិនផុតពីក្រសែភ្នែករបស់ អ្នកចេះបានឡើយ ដូច្នេះគួរនិយាយថា ៖ "រឿងប្រឌិត" គឺបង្កើតឡើងដោយស្នាដៃរបស់អ្នកចេះទើបត្រឹមត្រូវ ។
បង្កើតបញ្ហា បានន័យថា ៖ គឺផ្អែកលើរឿងអ្វីមួយដែលមានស្រាប់ហើយពង្រីកការខុសនិងត្រូវឲ្យ កាន់តែធំធេងឡើង តែអ្វីដែលចង់និយាយនៅក្នុងល្បិចកលនេះ គឺមិនចាំបាច់ផ្អែកលើបញ្ហាដែលមានពិត ឬយោងលើមូលដ្ឋានអ្វីទាំងអស់ តែអាចបង្កើតជាបញ្ហាបាន ។ ឧ. រឿង លេងហ៊ីតុក្កតា មើលពីខាងក្រោមឆាកទៅ ហាក់បីដូចជានៅពីខាងក្រោយវាំងនន បង្កប់ទៅដោយកងទ័ពរាប់ម៉ឺន សេះរាប់ពាន់ ទាញវាំងននខ្វាក គឺឃើញតែមនុស្សម្នាក់និងរូបតុក្កតាមួយចំនួន និងខ្សែទាញតែប៉ុណ្ណោះ ។
រឿងប្រឌិត ពិតជាគួរឲ្យខ្លាចភ័យជាងអ្វីទាំងអស់ វាគ្មានរូបតែអាចមើលឃើញ វាគ្មានស្រមោល តែអាចជួបប្រទះ ខុសឬត្រូវចេញតែពីមាត់សំអាងលើសំដីតែប៉ុន្មានមាត់ប៉ុណ្ណោះ អាចធ្វើឲ្យមនុស្សមើលស្រាសជីវិតបាន អ្នកក្លាហានអាចដោះអាវក្រោះចេញពីខ្លួន ។
ក្បួនយុទ្ធសាស្ត្របាននិយាយថា ៖ ការវាយសម្រុកដោយប្រើ "រឿងប្រឌិត" យ៉ាង ប៉ិនប្រសព្វ មិនបាច់ប្រយុទ្ធក៏អាចធ្វើឲ្យសត្រូវទម្លាក់អាវុធបានដែរ ។ នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រមានភស្ដុតាងច្រើនណាស់ ដែលបានបញ្ជាក់បង្ហាញពីរឿងនេះដូចជាសង្គ្រាមនៅទ្វីបអឺរ៉ុបក៏ ធ្លាប់មានដែរ នោះគឺ ពាក្យប្រឌិតទំលាយខ្សែការពារម៉ាទីណូ ។
បើសិនជានិយាយថា (បង្កើតបញ្ហា) គឺធ្វើឲ្យសង្គមច្របូកច្របល់នោះមានន័យថា ៖ "ពាក្យប្រឌិត" គឺជាប្រភពនៃការ "បង្កើតបញ្ហា" នោះឯង ។
បើប្រឌិតត្រូវចេះមើលកាលៈទេសៈ ត្រូវប្រឌិតឲ្យវាសមហេតុផលហើយទាមទារ "រហ័ស" មិនត្រូវឆ្លងកាត់ពេលវេលាសាកល្បងវែងអន្លាយទេ ដែលនិយាយថា "ជឿមិនជឿអាចសាកល្បងចំពោះមុខសក្កិសិទ្ធិឬមិនថ្ងៃក្រោយទើបដឹង" ។ ដល់ទៅថ្ងៃក្រោយ ទំរាំតែដឹងការពិត ខ្លួនយើង (បានឆ្លងផុតសមុទ្រក្លាយជាទេវតា) បាត់ទៅហើយ ។នៅមានត…
ដឹងតែធ្វើមិនដឹង
(ដឹងតែធ្វើមិនដឹង) តាមន័យរបស់
វាគឺ ៖ ដឹងច្បាស់ប្រាកដពីរឿងនេះហើយតែមានចេទនាធ្វើមិនដឹង ។
អាកប្បកិរិយាបែបនេះច្រើនជាអំពើរបស់អ្នករៀនខាងទស្សនវិជ្ជា
សុភាសិតចិនមួយសរសេរថា ៖ មិនចេះធ្វើភ្លើថ្លង់
មិនអាចធ្វើលោកម្ចាស់ ហើយក៏ជាអំពើការពារអាត្មាខ្លួន
គោលបំណងនៅត្រង់ជៀសឲ្យផុតពីសេចក្ដីខុសនិងត្រូវ ។
ប៉ុន្តែ បើប្រើជាល្បិចកលវិញនោះ មិនត្រឹមតែសម្រាប់ការពារអាត្មាខ្លួនប៉ុណ្ណោះទេ ។ ល្បិចកល គឺយកមកប្រើប្រាស់សម្រាប់ទប់ទលនិងអ្នកដ៏ទៃ បើសិនជាមានជំហគេចវេសពីការពិត តើម្ដេចនឹងអាចពុះពារឧបសគ្គដែលរារាំងចំពោះមុខ កសាងផ្លូវអនាគតសម្រាប់ខ្លួនបាននោះ ? ។
និយាយការពិត ចំពោះកិច្ចការអ្វីមួយ ដឹងហើយអាចធ្វើពើមិនដឹងពុំមែនជារឿងងាយស្រួលនោះទេ ចាំបាច់ត្រូវតែមានការអប់រំខ្ពស់ទើបអាចធ្វើទៅកើត ។ ហេតុតែមានការបែងចែកមនុស្សឈ្លាសវៃនិងល្ងង់ខ្លៅនោះ គឺ ស្ថិតនៅត្រង់(ដឹង) ឬ (មិនដឹង) អាច (ធ្វើពើ) ឬ (មិនអាចធ្វើពើ) នោះ ឯង ។ ជនល្ងង់ខ្លៅ មិនអាចវាស់ជម្រៅរបស់អ្នកចេះដឹងបាន តែងតែនិយាយថា ៖ ពួកគែទាំងនោះ ជាមនុស្សគ្រោះថ្នាក់ហើយក្រឡិចក្រឡុច ធ្វើអ្វីក៏ដោយ រកយល់មិនបានទាល់តែសោះ ត្រង់រកយល់មិនបាននេះហើយ ដែលជាចំណុចរបស់អ្នកចេះនោះឯង ។ នេះហើយនៅ (អ្នកចេះធ្វើភ្លើ) នោះឯងគឺជាអំពើដែលមនុស្សសាមញ្ញមិនអាចយល់បាន ។នៅមានត…
ប៉ុន្តែ បើប្រើជាល្បិចកលវិញនោះ មិនត្រឹមតែសម្រាប់ការពារអាត្មាខ្លួនប៉ុណ្ណោះទេ ។ ល្បិចកល គឺយកមកប្រើប្រាស់សម្រាប់ទប់ទលនិងអ្នកដ៏ទៃ បើសិនជាមានជំហគេចវេសពីការពិត តើម្ដេចនឹងអាចពុះពារឧបសគ្គដែលរារាំងចំពោះមុខ កសាងផ្លូវអនាគតសម្រាប់ខ្លួនបាននោះ ? ។
និយាយការពិត ចំពោះកិច្ចការអ្វីមួយ ដឹងហើយអាចធ្វើពើមិនដឹងពុំមែនជារឿងងាយស្រួលនោះទេ ចាំបាច់ត្រូវតែមានការអប់រំខ្ពស់ទើបអាចធ្វើទៅកើត ។ ហេតុតែមានការបែងចែកមនុស្សឈ្លាសវៃនិងល្ងង់ខ្លៅនោះ គឺ ស្ថិតនៅត្រង់(ដឹង) ឬ (មិនដឹង) អាច (ធ្វើពើ) ឬ (មិនអាចធ្វើពើ) នោះ ឯង ។ ជនល្ងង់ខ្លៅ មិនអាចវាស់ជម្រៅរបស់អ្នកចេះដឹងបាន តែងតែនិយាយថា ៖ ពួកគែទាំងនោះ ជាមនុស្សគ្រោះថ្នាក់ហើយក្រឡិចក្រឡុច ធ្វើអ្វីក៏ដោយ រកយល់មិនបានទាល់តែសោះ ត្រង់រកយល់មិនបាននេះហើយ ដែលជាចំណុចរបស់អ្នកចេះនោះឯង ។ នេះហើយនៅ (អ្នកចេះធ្វើភ្លើ) នោះឯងគឺជាអំពើដែលមនុស្សសាមញ្ញមិនអាចយល់បាន ។នៅមានត…
គ្រូមើលស្កន់
កាលនោះមានស្រីម្នាក់តាំងទីលំនៅៗក្នុងភូមិសួនចំការ ផ្ទះនោះនៅដាច់ពីគេ នាងនោះមានកូនខ្ចីអាយុប្រហែល ៨-៩
ខែ តាំងពីប្ដីស្លាប់ទៅ នាងនោះក៏មេម៉ាយនៅតែជាមួយនឹងបងប្អូន
ឯកូនខ្ចីនោះពុំសូវជា ចួនកើតរោគគ្រុនស្កន់ជាន់ម្ដងៗ
កើតរីងរៃស្គមលឿងលុះនៅយូរបន្តិចមកមាននុស្សម្នាកដឹងថា
នាងមេម៉ាយនោះមានសម្បត្តិច្រើន
ទើបវាស្វែងរកមើលចន្លោះឪកាសនឹងទៅបញ្ឆោតកុហកបោកប្រាសនាងមេម៉ាយ
នោះ លុះដល់រដូវកាលគេច្រូតកាត់
ទើបបងប្អូនញាតិដែលនៅជាមួយផងនោះ
គេនាំគ្នាទៅច្រូតស្រូវទាំងអស់គ្នា
នៅតែនាងមេម៉ាយតែម្នាក់នៅចាំផ្ទះ មនុស្សពាលនោះ
កាលណាបានឪកាសហើយវាក៏កោរក្បាល
ហើយលួចយកស្បងចីពរលោកសង្ឃដែលគេគរចោលតាមគល់ពោធិ
មកស្លៀកពាក់ធ្វើអាការកិរិយាជាលោកសង្ឃ
ដើរត្រង់ទៅផ្ទះនាងមេម៉ាយនោះ ។
លុះដល់ហើយវាធ្វើជាដើរឈររេរានៅមុខផ្ទះ ឯនាងមេម៉ាយនោះអង្គុយនៅរានហាលឲ្យកូនបៅដោះ លុះបានឃើញអ្នកក្លែងភេទនោះហើយ ក៏នឹកថាលោកសង្ឃបរិសុទ្ធ ទើបបីកូនចុះទៅថ្វាយបង្គំសួរថា "ព្រះករុណាម្ចាស់ និមន្តមកពីវត្តណា ត្រូការរកអ្វី ព្រះគុណ ?" ចៅពាលក៏ឆ្លើយថា "ចម្រើនពរអាត្មាភាពមកពីវត្តក្រោម មករកបិណ្ឌបាតទៀនធូប យកទៅរៀនសមណធម៌ញោម, អ្នកភូមិនេះគេទៅណាអស់ហើយ បានជាស្ងាត់ម្ល៉េះ ? "ករុណាម្ចាស់ គេទៅច្រូតស្រូវឯស្រែអស់ហើយលោកម្ចាស់" ។ "ដូច្នេះញោម ចុះញោមឯងមិនទៅច្រូតស្រូវនឹងគេទេ ?" "ឪ ករុណាម្ចាស់ខ្ញុំម្ចាស់នេះទៅច្រូតកាត់និងគេឯណាបាន កូនតូចនេះ វាចេះតែឈឺមិនឈប់សោះឡើយចេះតែយំដាក់ពីដៃមិនរួចសោះ ព្រះករុណាម្ចាស់" ។ "ចម្រើនពរ ចុះវាឈឺយ៉ាងណា កូនញោមនោះ ?" "ករុណា ម្ចាស់អាការជម្ងឺនោះកំណត់មិនបានជួនកាលវាគ្រុនក្ដៅក្រហាយទៅ ជួនណាវាកើតជាស្កន់ជាន់គ្របបាត់ដង្ហើមទៅម្ដងៗក៏មាន ករុណាម្ចាស់" ។ "ឪ!អាណិតវាពេក ណាស់ញោម ជម្ងឺនេះគេហៅថា ស្កន់ខ្លាវាជាន់ណាញោម ម្ដេចមិនរកគ្រូពេទ្យឲ្យគេមើលគ្នាទៅ បណ្ដោយឲ្យឈឺយ៉ាងនេះជម្ងឺនេះមិនមែនជាក្រទេ ល្មមរក្សាបាន កូនបងអាត្មាភាពម្នាក់វាឈឺយ៉ាងហ្នឹងដែរ អាត្មាមើលជាទៅ ឥឡូវធាត់ទ្រលុកៗ ញោម, ឪ! ស្ដាយកូនញោមនេះពេកណាស់ប្រុសផង គួរតែខំមើលរក្សាទៅអេះ" ។ "ករុណាម្ចាស់ គ្រូនោះបានឲ្យគេមើលក៏ច្រើនអ្នកណាស់មកហើយ តែបានគ្រាន់តែ ២-៣ ថ្ងៃ ក៏ត្រឡប់ឈឺដូចដើមវិញ ករុណាម្ចាស់" ។ "ឪ! គ្រូ មើលជម្ងឺកូនក្មេងនោះគ្រាន់តែស្ដោះផ្លុំតែពីក្រៅ ធ្វើម្ដេចនឹងជាដាច់រោគស្កន់ខ្លានេះបាន តោមមើលដោយឧបទេសទើបជាដាច់ញោម, អាត្មាចេះខ្លះដែរ តែអាត្មាដែលមកនេះដោយមានកិច្ចរកទៀនធូបបានហើយក៏នឹងអាលទៅរៀន សមណធម៌ បើនៅជិតវត្តអាត្មានឹងជួយសង្គ្រោះមើលយកបុណ្យខ្លះ" ។
ឯនាងមេម៉ាយនោះលុះឮចៅពាលពោលពាក្យដូច្នោះហើយ ក៏សម្គាល់ថា ជាលោកអ្នកចេះមើលជម្ងឺមែនទែន ទើបនិយាយអង្វរថា ព្រះករុណាម្ចាស់ បើលោកម្ចាស់ចេះសូមមេត្តប្រោសសត្វ មើលកូនខ្ញុំករុណាសិន ឯត្រង់ទៀនធូបដែលលោកម្ចាស់ត្រូវការនោះ មិនជាប៉ុន្មានទេ ខ្ញុំព្រះករុណាថ្វាយខ្លួ ជាញោមឧបដ្ឋាក បវរណាលោកម្ចាស់ សូមកុំឲ្យលោកម្ចាស់ព្រួយព្រះហឬទ័យឡើយ ។ ឯចៅពាលនោះបានឪកាសហើយក៏ឆ្លើយថា "ចម្រើនពរ ញោម ធ្វើម្ដេចឯងជាសង្ឃកំពង់សត្វកាលបើឃើញញាតិញោមកើតវិបត្តិ តោងកាត់ធុរៈខ្លួនសិនចុះ ថាហើយក៏ឡើងទៅលើផ្ទះ ។ ឯនាងមេម៉ាយក៏រៀបទីអាសនៈដ៏សមគួរឲ្យចៅពាលអង្គុយហើយក៏បៀកស្លា មូរបារីដាក់ពាន ប្រគេនចៅពាលៗបង្កាប់ឲ្យនាងមេម៉ាយរៀបទៀន ៥ ធូប ៥ ឆ្នាំងថ្មីមួយនឹងសំពត់ស ១ ចង្អាម ទាញយន្ដបិទមាត់ឆ្នាំងហើយចៅពាលថា "ញោម, ទីភូមិនេះមានត្បាល់ក្ដឿងដែរឬទេ ?" "ករុណាម្ចាស់, ត្បាល់ក្ដឿងខ្ញុំករុណាមាន នៅខាងកន្សៃផ្ទះឯនោះ" ។ "អើញោមបើដូច្នេះ ញោមយកកូននឹងគ្រឿងទៀនធូបអស់នេះ ទៅឯរោងក្ដឿង អាត្មានឹងរៀបពិធីក្ដឿង" ។
នាងមេម៉ាយក៏បីកូនកាន់យកទៀនធូបអស់នេះទៅឯរោងក្ដឿង ហើយចៅពាលយកទៀនធូបអុជតាំងពិធីនៅមាត់ត្បាល់ ហើយវាបោសទីនោះស្អាតល្អ ពុំឲ្យមានឈើព្រៃនៅខាងត្បាល់ទើបវាហៅយកកូនខ្ចីនោះ មកតាំងខាងនាទីពិធីហើយវាថា ញោមឯងទៅជាន់ក្ដឿងឲ្យវាឡើងជាន់ជន្លៗ បាន ៣ ដង ជាឧបកិច្ច អាត្មានឹងសែកព្រះគាថា ស្រូបយកព្រលឹងខ្លាចេញពីរូបកូនបញ្ជូនដាក់ក្នុងឆ្នាំងយន្ដ ហើយយកទៅបណ្ដែតទឹកចោល ដើម្បីកុំឲ្យព្រលឹងខ្លា វាមកបៀតបៀនបានទៀតឡើយ ឯនាងមេម៉ាយក៏ជឿតាម ទើបទៅជាន់ចុងក្ដឿងឡើង ឯចៅពាលវាយកកូននោះដាក់នទៅក្នុងត្បាល់ហើយវាដកឈើទ្រនល់ដែលទល់ ក្ដឿងនោះ បោះគ្រវែងចោលទៅឆ្ងាយអំពីត្បាល់ ហើយវាចេញពីទីពិធីនោះប្រាប់ថា ញោមប្រុងជាន់ឲ្យជាប់កុំឲ្យប្រហែសក្រែងរបូតជើងធ្លាក់ទៅត្រូវ កូន ចាំអាត្មាទៅយកថង់យាមឆាន់ស្លាមួយរំពេច សូមមកទល់ឲ្យវិញ ថាហើយចៅពាលក៏ឡើងទៅលើផ្ទះ តាំងរើរករបស់ទ្រព្យមាសប្រាក់កែវកង សំពត់អាវស្បៃហើយវាវេចជាសំពាយធំ តាំងស្ពាយពីលើផ្ទះរត់ទៅកាន់លំនៅវាហោង ។
ឯនាងមេម៉ាយ ឃើួចៅពាលជញ្ជូនយកទ្រព្យសម្បត្តិខ្លួនដូច្នោះហើយ ក៏ហៅឲ្យគេជួយក៏ពុំមានអ្នកណាមួយឮឡើយ ព្រោះផ្ទះនោះនៅដាច់អំពីគេ ម្លោះហើយនាងមេម៉ាយក៏អន្ទះអន្ទែងនៅចុងក្ដឿងនោះឯង បើនឹងលែងក្ដឿងវេញទៅ ខ្លាចធ្លាក់ទៅត្រូវកូន ដោយចិត្តមាតាតែងទន់ទោរចុះទៅកាន់កូនអាត្មាជាធម្មតា ការដែលសោកស្ដាយទ្រព្យសម្បត្តិក្រៅគឺជាមធ្យម ឯសេចក្ដីដែលលោកអាណិតកូននោះ លើសលែងសម្បត្តិខាងក្រៅនាងមេម៉ាយក៏នៅច្រងាងដូចបុគ្គលគេចង ភ្ជាប់រេតែខ្លួនក៏ពុំរួច លុះដល់ល្ងាចទើបមានគេដើរមកទើបឲ្យគេទល់ចន្ទល់ក្ដឿងយកកូនបាន ។
អាសូរនាងមេម៉ាយកាយជាប់ក្ដឿង ព្រោះអាចោរសំពត់លឿងវាបញ្ឆោត សែនក្ដួលសែនក្ដៅសែនក្រែវក្រោធ នឹងលោតទៅតាមចាប់អាចោរ ។ ក្រែងក្ដឿងត្រូវកូនសូន្យជីវិត ដោយចិត្តមាតាតែងទន់ទោរ តែមានអារម្មណ៍ឲ្យខឹងឃោរ នឹងចោលបង់កូននៅពុំមាន ។
លុះដល់ហើយវាធ្វើជាដើរឈររេរានៅមុខផ្ទះ ឯនាងមេម៉ាយនោះអង្គុយនៅរានហាលឲ្យកូនបៅដោះ លុះបានឃើញអ្នកក្លែងភេទនោះហើយ ក៏នឹកថាលោកសង្ឃបរិសុទ្ធ ទើបបីកូនចុះទៅថ្វាយបង្គំសួរថា "ព្រះករុណាម្ចាស់ និមន្តមកពីវត្តណា ត្រូការរកអ្វី ព្រះគុណ ?" ចៅពាលក៏ឆ្លើយថា "ចម្រើនពរអាត្មាភាពមកពីវត្តក្រោម មករកបិណ្ឌបាតទៀនធូប យកទៅរៀនសមណធម៌ញោម, អ្នកភូមិនេះគេទៅណាអស់ហើយ បានជាស្ងាត់ម្ល៉េះ ? "ករុណាម្ចាស់ គេទៅច្រូតស្រូវឯស្រែអស់ហើយលោកម្ចាស់" ។ "ដូច្នេះញោម ចុះញោមឯងមិនទៅច្រូតស្រូវនឹងគេទេ ?" "ឪ ករុណាម្ចាស់ខ្ញុំម្ចាស់នេះទៅច្រូតកាត់និងគេឯណាបាន កូនតូចនេះ វាចេះតែឈឺមិនឈប់សោះឡើយចេះតែយំដាក់ពីដៃមិនរួចសោះ ព្រះករុណាម្ចាស់" ។ "ចម្រើនពរ ចុះវាឈឺយ៉ាងណា កូនញោមនោះ ?" "ករុណា ម្ចាស់អាការជម្ងឺនោះកំណត់មិនបានជួនកាលវាគ្រុនក្ដៅក្រហាយទៅ ជួនណាវាកើតជាស្កន់ជាន់គ្របបាត់ដង្ហើមទៅម្ដងៗក៏មាន ករុណាម្ចាស់" ។ "ឪ!អាណិតវាពេក ណាស់ញោម ជម្ងឺនេះគេហៅថា ស្កន់ខ្លាវាជាន់ណាញោម ម្ដេចមិនរកគ្រូពេទ្យឲ្យគេមើលគ្នាទៅ បណ្ដោយឲ្យឈឺយ៉ាងនេះជម្ងឺនេះមិនមែនជាក្រទេ ល្មមរក្សាបាន កូនបងអាត្មាភាពម្នាក់វាឈឺយ៉ាងហ្នឹងដែរ អាត្មាមើលជាទៅ ឥឡូវធាត់ទ្រលុកៗ ញោម, ឪ! ស្ដាយកូនញោមនេះពេកណាស់ប្រុសផង គួរតែខំមើលរក្សាទៅអេះ" ។ "ករុណាម្ចាស់ គ្រូនោះបានឲ្យគេមើលក៏ច្រើនអ្នកណាស់មកហើយ តែបានគ្រាន់តែ ២-៣ ថ្ងៃ ក៏ត្រឡប់ឈឺដូចដើមវិញ ករុណាម្ចាស់" ។ "ឪ! គ្រូ មើលជម្ងឺកូនក្មេងនោះគ្រាន់តែស្ដោះផ្លុំតែពីក្រៅ ធ្វើម្ដេចនឹងជាដាច់រោគស្កន់ខ្លានេះបាន តោមមើលដោយឧបទេសទើបជាដាច់ញោម, អាត្មាចេះខ្លះដែរ តែអាត្មាដែលមកនេះដោយមានកិច្ចរកទៀនធូបបានហើយក៏នឹងអាលទៅរៀន សមណធម៌ បើនៅជិតវត្តអាត្មានឹងជួយសង្គ្រោះមើលយកបុណ្យខ្លះ" ។
ឯនាងមេម៉ាយនោះលុះឮចៅពាលពោលពាក្យដូច្នោះហើយ ក៏សម្គាល់ថា ជាលោកអ្នកចេះមើលជម្ងឺមែនទែន ទើបនិយាយអង្វរថា ព្រះករុណាម្ចាស់ បើលោកម្ចាស់ចេះសូមមេត្តប្រោសសត្វ មើលកូនខ្ញុំករុណាសិន ឯត្រង់ទៀនធូបដែលលោកម្ចាស់ត្រូវការនោះ មិនជាប៉ុន្មានទេ ខ្ញុំព្រះករុណាថ្វាយខ្លួ ជាញោមឧបដ្ឋាក បវរណាលោកម្ចាស់ សូមកុំឲ្យលោកម្ចាស់ព្រួយព្រះហឬទ័យឡើយ ។ ឯចៅពាលនោះបានឪកាសហើយក៏ឆ្លើយថា "ចម្រើនពរ ញោម ធ្វើម្ដេចឯងជាសង្ឃកំពង់សត្វកាលបើឃើញញាតិញោមកើតវិបត្តិ តោងកាត់ធុរៈខ្លួនសិនចុះ ថាហើយក៏ឡើងទៅលើផ្ទះ ។ ឯនាងមេម៉ាយក៏រៀបទីអាសនៈដ៏សមគួរឲ្យចៅពាលអង្គុយហើយក៏បៀកស្លា មូរបារីដាក់ពាន ប្រគេនចៅពាលៗបង្កាប់ឲ្យនាងមេម៉ាយរៀបទៀន ៥ ធូប ៥ ឆ្នាំងថ្មីមួយនឹងសំពត់ស ១ ចង្អាម ទាញយន្ដបិទមាត់ឆ្នាំងហើយចៅពាលថា "ញោម, ទីភូមិនេះមានត្បាល់ក្ដឿងដែរឬទេ ?" "ករុណាម្ចាស់, ត្បាល់ក្ដឿងខ្ញុំករុណាមាន នៅខាងកន្សៃផ្ទះឯនោះ" ។ "អើញោមបើដូច្នេះ ញោមយកកូននឹងគ្រឿងទៀនធូបអស់នេះ ទៅឯរោងក្ដឿង អាត្មានឹងរៀបពិធីក្ដឿង" ។
នាងមេម៉ាយក៏បីកូនកាន់យកទៀនធូបអស់នេះទៅឯរោងក្ដឿង ហើយចៅពាលយកទៀនធូបអុជតាំងពិធីនៅមាត់ត្បាល់ ហើយវាបោសទីនោះស្អាតល្អ ពុំឲ្យមានឈើព្រៃនៅខាងត្បាល់ទើបវាហៅយកកូនខ្ចីនោះ មកតាំងខាងនាទីពិធីហើយវាថា ញោមឯងទៅជាន់ក្ដឿងឲ្យវាឡើងជាន់ជន្លៗ បាន ៣ ដង ជាឧបកិច្ច អាត្មានឹងសែកព្រះគាថា ស្រូបយកព្រលឹងខ្លាចេញពីរូបកូនបញ្ជូនដាក់ក្នុងឆ្នាំងយន្ដ ហើយយកទៅបណ្ដែតទឹកចោល ដើម្បីកុំឲ្យព្រលឹងខ្លា វាមកបៀតបៀនបានទៀតឡើយ ឯនាងមេម៉ាយក៏ជឿតាម ទើបទៅជាន់ចុងក្ដឿងឡើង ឯចៅពាលវាយកកូននោះដាក់នទៅក្នុងត្បាល់ហើយវាដកឈើទ្រនល់ដែលទល់ ក្ដឿងនោះ បោះគ្រវែងចោលទៅឆ្ងាយអំពីត្បាល់ ហើយវាចេញពីទីពិធីនោះប្រាប់ថា ញោមប្រុងជាន់ឲ្យជាប់កុំឲ្យប្រហែសក្រែងរបូតជើងធ្លាក់ទៅត្រូវ កូន ចាំអាត្មាទៅយកថង់យាមឆាន់ស្លាមួយរំពេច សូមមកទល់ឲ្យវិញ ថាហើយចៅពាលក៏ឡើងទៅលើផ្ទះ តាំងរើរករបស់ទ្រព្យមាសប្រាក់កែវកង សំពត់អាវស្បៃហើយវាវេចជាសំពាយធំ តាំងស្ពាយពីលើផ្ទះរត់ទៅកាន់លំនៅវាហោង ។
ឯនាងមេម៉ាយ ឃើួចៅពាលជញ្ជូនយកទ្រព្យសម្បត្តិខ្លួនដូច្នោះហើយ ក៏ហៅឲ្យគេជួយក៏ពុំមានអ្នកណាមួយឮឡើយ ព្រោះផ្ទះនោះនៅដាច់អំពីគេ ម្លោះហើយនាងមេម៉ាយក៏អន្ទះអន្ទែងនៅចុងក្ដឿងនោះឯង បើនឹងលែងក្ដឿងវេញទៅ ខ្លាចធ្លាក់ទៅត្រូវកូន ដោយចិត្តមាតាតែងទន់ទោរចុះទៅកាន់កូនអាត្មាជាធម្មតា ការដែលសោកស្ដាយទ្រព្យសម្បត្តិក្រៅគឺជាមធ្យម ឯសេចក្ដីដែលលោកអាណិតកូននោះ លើសលែងសម្បត្តិខាងក្រៅនាងមេម៉ាយក៏នៅច្រងាងដូចបុគ្គលគេចង ភ្ជាប់រេតែខ្លួនក៏ពុំរួច លុះដល់ល្ងាចទើបមានគេដើរមកទើបឲ្យគេទល់ចន្ទល់ក្ដឿងយកកូនបាន ។
អាសូរនាងមេម៉ាយកាយជាប់ក្ដឿង ព្រោះអាចោរសំពត់លឿងវាបញ្ឆោត សែនក្ដួលសែនក្ដៅសែនក្រែវក្រោធ នឹងលោតទៅតាមចាប់អាចោរ ។ ក្រែងក្ដឿងត្រូវកូនសូន្យជីវិត ដោយចិត្តមាតាតែងទន់ទោរ តែមានអារម្មណ៍ឲ្យខឹងឃោរ នឹងចោលបង់កូននៅពុំមាន ។
ដល់ត្រើយសើយគូថ
(ដល់ត្រើយសើយគូថ) បានន័យថា ៖
កិច្ចការអ្វីមួយ ដែលរួមគ្នាធ្វើបានជោគជ័យហើយ
មានបំណងចង់ដណ្ដើមយកផលតែម្នាក់ឯង ហ៊ានទាត់ចោលរាល់មិត្តភក្រ
សហការី ដែលធ្លាប់បានតស៊ូរួមជាមួយគ្នាកន្លងមក ។
ដល់ត្រើយសើយគូថ ផ្ទុយស្រឡះពី (ក្លែងជញរូកដើម្បីស៊ីខ្លា) ល្បិច (ដល់ត្រើយសើយគូថ) គឺឆ្លៀតឪកាសពេលដែលទទួលបានជោគជ័យហើយ យកកូនចៅខ្លួនទៅសំឡេះចោល ។ ចំណែក (ក្លែងជ្រូកដើម្បីស៊ីខ្លា) គឺ រិះរកមធ្យោបាយអូសទម្លាក់អ្នកនៅពីលើឆាកឲ្យធ្លាក់ដី ក្នុងស្ថានភាពដែលខ្លួនកំពុងទទួលការកៀបសង្កត់ ។ បើធ្វើការប្រៀបធៀបទៅឃើញថា ៖ ល្បិច (ក្លែងធ្វើជ្រូកដើម្បីស៊ីខ្លា) ពិតជាគ្រោះថ្នាក់ ចំណែកល្បិច (ដល់ត្រើយសើយគូថ) ពិតជាងាយស្រួល ។
នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិន ៖ មន្ត្រីហ្វាន់ឆុង រិះគន់ស្ដេច យៀកវ៉ាង ថា ៖ មនុស្សនេះកវែងមាត់ចាប អាចរួមទុក្ខជាមួយតែមិនអាចរួមសុខជាមួយគ្នាបានឡើយ ។ ពីព្រោះលោកមើលធ្លុះនូវសភាពការក្នុងរាជការដ៏អាក្រក់នេះ ហេតុនេះក្រោយពីរួមដៃគ្នាកំទេចនគរអ៊ូបានជោគជ័យហើយ លោកក៏លបរត់ចេញពីរាជវាំងលាក់ខ្លួនដូរឈ្មោះដើរត្រាចររកស៊ី គ្រប់ទិសទី ជាសំណាងដែរ ដែលបានដើរកំសាន្តស្គាល់គ្រប់ទីកន្លែង ចំណែកមិត្តរួមអាវុធរបស់លោកឈ្មោះ វិន ជុង ពីព្រោះតែការលោភលន់បុណ្យសក្តិទ្រព្យសម្បត្តិ ចៀសមិនផុតពីការមន្ទិលរអារបស់ស្ដេច យៀក ទេ ទីបំផុតក៏ទទួលវាសនាជាខ្មោចក្រោមផ្លែដាវរបស់ស្ដេច យៀក ទៅ ។នៅមានត…
ដល់ត្រើយសើយគូថ ផ្ទុយស្រឡះពី (ក្លែងជញរូកដើម្បីស៊ីខ្លា) ល្បិច (ដល់ត្រើយសើយគូថ) គឺឆ្លៀតឪកាសពេលដែលទទួលបានជោគជ័យហើយ យកកូនចៅខ្លួនទៅសំឡេះចោល ។ ចំណែក (ក្លែងជ្រូកដើម្បីស៊ីខ្លា) គឺ រិះរកមធ្យោបាយអូសទម្លាក់អ្នកនៅពីលើឆាកឲ្យធ្លាក់ដី ក្នុងស្ថានភាពដែលខ្លួនកំពុងទទួលការកៀបសង្កត់ ។ បើធ្វើការប្រៀបធៀបទៅឃើញថា ៖ ល្បិច (ក្លែងធ្វើជ្រូកដើម្បីស៊ីខ្លា) ពិតជាគ្រោះថ្នាក់ ចំណែកល្បិច (ដល់ត្រើយសើយគូថ) ពិតជាងាយស្រួល ។
នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រចិន ៖ មន្ត្រីហ្វាន់ឆុង រិះគន់ស្ដេច យៀកវ៉ាង ថា ៖ មនុស្សនេះកវែងមាត់ចាប អាចរួមទុក្ខជាមួយតែមិនអាចរួមសុខជាមួយគ្នាបានឡើយ ។ ពីព្រោះលោកមើលធ្លុះនូវសភាពការក្នុងរាជការដ៏អាក្រក់នេះ ហេតុនេះក្រោយពីរួមដៃគ្នាកំទេចនគរអ៊ូបានជោគជ័យហើយ លោកក៏លបរត់ចេញពីរាជវាំងលាក់ខ្លួនដូរឈ្មោះដើរត្រាចររកស៊ី គ្រប់ទិសទី ជាសំណាងដែរ ដែលបានដើរកំសាន្តស្គាល់គ្រប់ទីកន្លែង ចំណែកមិត្តរួមអាវុធរបស់លោកឈ្មោះ វិន ជុង ពីព្រោះតែការលោភលន់បុណ្យសក្តិទ្រព្យសម្បត្តិ ចៀសមិនផុតពីការមន្ទិលរអារបស់ស្ដេច យៀក ទេ ទីបំផុតក៏ទទួលវាសនាជាខ្មោចក្រោមផ្លែដាវរបស់ស្ដេច យៀក ទៅ ។នៅមានត…
កំបាំងមេឃឆ្លងសមុទ្រ
"កំបាំងមេឃឆ្លងសមុទ្រ" និង "ញ៉ុកត្រចៀកពេលលួចកណ្ដឹង" មិន ដូចគ្នាទេ ញ៉ុកត្រចៀកពេលលួចកណ្ដឹង គឺមានបំណងបោកប្រាសអ្នកដទៃតែពេលដែលអនុវត្តទៅមិនបានសម្រេចបែរ ជានាំគ្រោះថ្នាក់ដល់ខ្លួនឯងទៅវិញចំណែក "កំបាំងមេឃឆ្លងសមុទ្រ" គឺជាល្បិចដែលមានការរៀបចំគម្រោងការល្អិតល្អន់គឺមានទិសដៅច្បាស់លាស់ដើម្បីទៅប្រលែងលេងនិងអ្នកដទៃ ។ "កំបាំងមេឃឆ្លងសមុទ្រ" តាមសុភាសិតនិយាយថា ៖ ឆ្លងផុតសមុទ្រនិងក្លាយជាទេវតាគឺមានន័យបែបនេះឯង ។មនុស្ស ម្នាក់ដែលត្រូវទទួលការគៀបសង្កត់ឬក៏ស្ថិតក្នុងបរិយាកាសមិន អំណោយផលមានបំណងដណ្ដើមយកភាពម្ចាស់ការ ផ្លាស់ប្ដូរពីគ្រោះកាចមកសុខសាន្តវិញនោះ គឺងាយនិងកើតមានគំនិតបែប"កំបាំងមេឃឆ្លងសមុទ្រ" នេះ ណាស់ ពីព្រោះល្បិចកលនេះគឺប្រើប្រាស់នៅពេលសត្រូវភ្លេចខ្លួនធ្វេសប្រហែស តែមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះ ហើយវាមិនប្រាកដជាមានការគម្រាមគំហែង ឬ ផ្ដល់គ្រោះថ្នាក់ដោយផ្ទាល់ដល់គូសត្រូវនោះទេ ល្បិចនេះងាយស្រួលក្នុងការអនុវត្តហើយក៏ងាយស្រួលទទួលលទ្ធផលផង ដែរ ។
ពិតមែនតែលទ្ធផលរបស់ល្បិច "កំបាំងមេឃឆ្លងសមុទ្រ" និង "ញ៉ុកត្រចៀកពេលលួចកណ្ដឹង" មិនដូចគ្នាតែគឺផ្ដើមចេញពីការបោកប្រាស់ដូចគ្នា (កំបាំង)បានសម្រេចបានន័យថា ឆ្លងផុតសមុទ្រនឹងក្លាយជាទេវតា ។ កំបាំងមិនបានសម្រេចនឹងក្លាយជាអណ្ដើកក្នុងស្នូក ។
បើ និយាយពី ឈឹន ខ្វៃ វិញដើម្បីអនុវត្តនយោបាយសារភាពរបស់ស្ដេចសុង កាវជូ បានប្រើផ្លាកបញ្ជាមាសលួចកៅហៅឲ្យមេទ័ព យៀក ហ្វី ត្រឡប់មកវិញដោយសម្ងាត់ដោយមានបំណងសម្លាប់មេទ័ពអង់អាចនេះចោល នេះក៏ជាស្នាដៃ"កំបាំងមេឃឆ្លងសមុទ្រ" តែ ដោយធ្វើទៅលាក់ការមិនជិត ធ្វើឲ្យក្ដៅក្រហាយដល់រាស្ត្រនិងនៅពេលដែល ហាង ស៊ឺជុង សួរថា ៖ តើ យៀក ហ្វឺ ប្រព្រឹត្តខុសរឿងស្អី ? ឈិន ខ្វៃ បែរជាឆ្លើយថា ៖ រឿងនេះប្រហែលជា…។ ហាង ស៊ឺជុង វែកមុខអាក្រក់របស់ ឈិន ខ្វៃ ភ្លាមដោយស្រែកថា ៖ ប្រហែលជាអាចធ្វើឲ្យសត្រូវខ្លបខ្លាច ? ព្រោះតែមួយឃ្លានេះ ឈិន ខ្វៃ កំបាំងមេឃមិនបាន ពាក្យបីម៉ាត់(ប្រហែលជា) ក្លាយជាភស្តុតាង(ញ៉ុកត្រចៀកពេលលួចកណ្ដឹងទៅវិញ) ទោះ បីជាទីបំផុត ឈិន ខ្វៃ បានរិះរកមធ្យោបាយសម្រេចគោលបំណងរបស់ខ្លួនបានក៏ដោយ តែក៏ត្រូវមនុស្សជំនាន់ក្រោយជេរថាជាចោរក្បត់ជាតិ(កំបាំងមេឃ) ក៏មិនបានសម្រេច(សមុទ្រ)ក៏ឆ្លងមិនដល់ត្រើយ ។
អាស្រ័យ ហេតុនេះពេលដែលអនុវត្តល្បិចនេះ ត្រូវពិនិត្យឲ្យបានច្បាស់លាស់ពិចារណាឲ្យបានដិតដល់ ធ្វើឲ្យបានរហ័សអនុវត្តឲ្យបានលាក់ការបំផុតបើមិនដូច្នេះទេ ពិតជាស្រោចគល់ហើយ។
ល្បិច/វិធីនៅជីវិត
ល្បិចឆបោកក្នងសង្គម
|
យើងគ្រប់គ្នាគួរ ប្រុងប្រយ័ត្នជាប់ជានិច្ចជាមួយល្បិចបោកប្រាស់ ក្នុងសង្គមមនុស្ស។ ពួកជនបោកប្រាស់ ចេះល្បិចប្លែកៗគ្រប់រូបភាព។ ខាងក្រោមនេះ គឺជាល្បិចដែលពួកជនល្មើស តែងប្រើប្រាស់ៈ
ល្បិចចោរបោកអ្នកលក់កុំព្យូទ័រៈ ជនល្មើសប្រើល្បិចថាខ្លួនស្នាក់នៅសណ្ឋាគារនេះ ឬសណ្ឋាគានោះ ចង់កម្មង់ទិញកុំព្យូទ័រយកទៅទំពាក់ក្នុងសណ្ឋាគារ។ លុះដល់ពេលត្រូវផ្ទេរលុយឲអ្នកលក់ ក៏រត់គេចខ្លួនបាត់ ហើយប្រមូលយកកុំព្យូទ័រ ទៅតាមខ្លួនអស់។
ល្បិចបោកយកគ្រឿងអលង្ការក្នុងសណ្ឋាគារៈ ចោរស្រី ទូរស័ព្ទល្បួងហៅស្រ្តីពីរនាក់ ភរថាទៅដើរលេងជាមួយភ្ញៀវ។ ប៉ុន្តែមុនពេលដើរលេង ចោរស្រីបបួលស្រ្តីទាំងពីរទៅម៉ាស្សាក្នុងសណ្ឋាគារសិន ដើម្បីឲភ្ញៀវមើលទៅឃើញស្អាត។ ពេលចូលក្នុងបន្ទប់ប្តូរខោអាវ ក៏ប្រាប់ឲស្រ្តីទាំងពីរដោះអលង្ការចេញ អស់ពីខ្លួនទុកក្នុងបន្ទប់។ ពេលចូលទៅបន្ទប់ម៉ាស្សា ចោរស្រីធ្វើជាខ្ចីទូរស័ព្ទ តេទៅភ្ញៀវនៅខាងក្រៅបន្ទប់។
ឆ្លៀតឱកាសដែលពួកនាងទាំង២នាក់កំពុងឱ្យគេ ម៉ាស្សាខ្លួនឱ្យនៅឯក្នុងបន្ទប់នោះ ខ្លួនក៏ចូល ទៅក្នុងបន្ទប់ប្ដូរសំលៀកបំពាក់ រួចដោះ គ្រឿងអលង្ការកាឡៃរបស់ខ្លួនដូរយកគ្រឿងអលង្ការមាសបា្លទីនរបស់ពួក នាង រួមទាំង ទូរស័ព្ទដៃមួយគ្រឿងដែលខ្ចីទូរស័ព្ទទៅភ្ញៀវផងដែរ ហើយគេចខ្លួនចេញមកខាងក្រៅ សណ្ឋាគារ។ (សម្រង់អត្ថបទសារព័ត៌មាន កោះសន្តិភាព ចុះថ្ងៃ អង្គារ ទី ២៥ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១០)
ល្បិចទម្លាក់មាសក្លែងក្លាយៈ ល្បិច នេះ
ជនល្មើសធ្វើជាហៅជនរងគ្រោះ ថាជនរងគ្រោះជ្រុះរបស់។ លុះជនរងគ្រោះឈប់ មើលទៅឃើញថង់មាសក៏មានចិត្តលោភលន់ចង់បាន។ ជនល្មើស ក៏ប្រើល្បិចធ្វើជាសុំចែកគ្នា ព្រោះខ្លួនជាអ្នកហៅជនរងគ្រោះឲរើស។ រូបភាពនៃការបោកប្រាស់មានផ្សេងៗគ្នា។ ជួនកាល ជនល្មើសបបួល ជនរងគ្រោះប្តូរមាសក្លែងក្លាយដែលជនរងគ្រោះគិតថាជាមាសពិតជាមួយ អលង្ការរបស់ជនរងគ្រោះ ឬជួនកាលជាមួយម៉ូតូ ឬវត្ថុមានតម្លៃផ្សេងទៀត។ ល្បិចនេះ មានវត្តមានក្នុងសង្គមយូរណាស់មកហើយ តែជនល្មើសនៅតែធ្វើសកម្មបានសម្រេច ជួនកាល។
ល្បិចរើសបានលុយ ៦០០០ ដុល្លារ បបួលចែកគ្នា ដោះយកអស់គ្រឿងអលង្ការៈ ស្ដ្រីដែលចាញ់បោកគេនោះឈ្មោះសន ចាន់ធី អាយុ៣៨ឆ្នាំ មានទីលំនៅក្នុងភូមិកាប៉ាស់ ឃុំឈើតុំ ស្រុកក្រគរ ។ ស្ដ្រីរូបនេះបានរាយការណ៍ប្រាប់ ប៉ូលិសថា នៅព្រឹកថ្ងៃទី១១ មិថុនា នោះគាត់បានមកទិញអីវ៉ាន់នៅផ្សារពោធិ៍សាត់ ។ ខណៈពេលកំពុងដើរក្នុងផ្សារស្រាប់តែឃើញស្ដ្រី៣នាក់មិនដែលស្គាល់ ហើយម្នាក់ក្នុងចំណោមនោះបានមកខ្សឹបប្រាប់ថា ពួកគេរើសបានលុយចំនួន៦.០០០ដុល្លារ ជួយលាក់ការណ៍ផងចាំយើងចែកគ្នា៤នាក់ស្មើ ថារួចហើយស្ដ្រីម្នាក់នោះបានដឹកដៃគាត់សំដៅទៅកន្លែងផ្ញើម៉ូតូ ឯពីរនាក់ទៀតជិះម៉ូតូមួយគ្រឿងផ្សេងតាមពីក្រោយ ។ ពួកគេបានជិះម៉ូតូឆ្លងស្ពានថ្មថ្មីទៅខាងកើតស្ទឹងចូលក្នុង វត្ដបន្ទាយដី ។ នៅពេលនោះស្ដ្រីទាំង៣នាក់ បានលួងលោមគាត់ឱ្យដោះខ្សែដៃប្លាទីន ទំងន់២តម្លឹងកន្លះ លុយ២លានរៀល និងទូរស័ព្ទដៃមួយគ្រឿងរបស់គាត់ទៅឱ្យពួកគេ ។
ប្រភពដដែលបានរៀបរាប់ ទៀតថា ពេលគាត់ប្រមូលឱ្យរួចពួកគេនិយាយថា យើងទៅចែកគ្នានៅសារមន្ទីរខេត្ដវិញ ព្រោះនៅទីនេះមានគេមើលមកឃើញ។ ភ្លាមនោះស្ដ្រី ដែលកាន់របស់របរបានជិះម៉ូតូ២នាក់ទៅមុនបាត់ ទុកឱ្យគាត់ជិះម៉ូតូជាមួយស្ដ្រីម្នាក់ទៀត ។ លុះទៅដល់ខាងមុខផ្សារពោធិ៍សាត់ ស្ដ្រីអ្នកបើកម៉ូតូធ្វើជាខូចម៉ូតូហើយឱ្យគាត់ជិះម៉ូតូឌុបទៅ សារមន្ទីរដើម្បីចែកលុយគ្នា ។
ពេលទៅដល់អត់ឃើញស្ដ្រី២នាក់ដែលជិះម៉ូតូទៅមុននោះទេ ហើយពេលត្រឡប់មករកស្ដ្រីដែលខូចម៉ូតូនៅខាងមុខផ្សារវិញក៏អត់ឃើញ ដែរ ពេលនោះទើបដឹងថាគាត់ចាញ់ បោកគេក៏មកប្ដឹងប៉ូលិសតែម្ដង ។
ស្ដ្រីរងគ្រោះបន្ដ ទៀតថា ចាប់តាំងពីពួកគេមកខ្សឹបដាក់ត្រចៀករហូតដល់ដើរតាម ឡើងជិះម៉ូតូនិងដោះគ្រឿងអលង្ការឱ្យគេ នោះគាត់ហាក់បីដូចជាមិនដឹងអ្វីទាំងអស់ គឺគេឱ្យធ្វើអ្វីក៏ធ្វើតាមគេ លុះពេលគេចេញផុតទើបដឹងខ្លួន។ (សម្រង់អត្ថបទសារព័ត៌មាន កោះសន្តិភាព ថ្ងៃទី១៥
មិថុនា ២០១១)
ល្បិចយកដុំឥដ្ឋខ្មៅដាក់ក្នុងកំប៉ុងរុំបង់ស្អិតជិតថាជាមាសតម្លៃ៣០ម៉ឺនដុល្លារ
ផ្ញើទុកនឹងចៅអធិការ រួចចេញទៅបាត់
ក្រោយមកត្រឡប់មកវិញថា ជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ត្រូវការលុយព្យាបាលជំងឺ។ លុយសរុប៣ពាន់ដុល្លារ តែខ្លួនមានលុយតែ៣ពាន់ដុល្លារ សុំខ្លី១ពាន់ដុល្លារសិន ព្រោះមានមាសតម្លៃ៣០ម៉ឺនដុល្លារជាថ្នូរស្រេច។ លុះគណៈកម្មការវត្តសង្ស័យ ណាត់ជួបឲមកយកលុយ មិនព្រមមកជួប ថាឲវេរតាមធនាគារ។ (សម្រង់អត្ថបទសារព័ត៌មាន កោះសន្តិភាព)
ល្បិចបោកទាំងម្ចាស់ផ្ទះជួល
ទាំងក្រុមហ៊ុនយកវត្ថុមានតម្លៃអស់ ៥០០០ដុល្លារៈ មានបុរសម្នាក់មិនស្គាល់អត្តសញ្ញាណមានកំពស់ទាប ពាក់វ៉ែនខ្មៅ បានកុហកថារកផ្ទះជួលដើម្បីបើកក្រុមហ៊ុន ចំការកៅស៊ូ ។ ក្រោយពីឯកភាពគ្នារួចថានឹង ចុះកុងត្រាក្នុងតំលៃ ៥០០០ដុល្លារ ក្នុង១ខែហើយ នោះ បុរសរូបនោះបានណាត់ម្ចាស់ផ្ទះថានឹងជួបគ្នាធ្វើកិច្ចសន្យានៅ ម៉ោង ៣រសៀល ថ្ងៃដដែលនោះ។ ដល់ម៉ោងណាត់ក៍ស្រាប់តែឃើញបុរសនោះ មកដល់តាមកាលកំណត់មែនដោយមាន ទាំងនាំបុរសម្នាក់និងស្រីម្នាក់មក ជាមួយផង ។ ខណៈដែលម្ចាស់ផ្ទះកំពុងជាប់រវល់ ក្នុងការសំអាតផ្ទះនោះ បុរសមិនស្គាល់អត្តសញ្ញាណក៍នាំអ្នកដែលមកជាមួយគាត់ទាំងពីរនាក់ នោះឡើងទៅលើផ្ទះដែលប្រុងនឹងជួលនោះ ។ មួយសន្ទុះក្រោយមកក៏ចុះមកវិញតែម្នាក់ឯងដោយមានយកស្បោង និងកាបូប ដែលគេដឹងថាមានសម្ភារៈជាទូរស័ព្ទដៃម៉ាក Iphone ជាច្រើនគ្រឿងមាន
តម្លៃជាង៥០០០ដុល្លារចុះមកក្រោមតែម្នាក់ឯង ។ សូមជម្រាបថាសម្ភារៈទាំង នោះគឺជារបស់តំណាងក្រុមហ៊ុនមួយផ្សេងទៀតដែលបុរសនោះនាំមកមាន គ្នា ពីរនាក់ស្រីប្រុស។
ក្រោយពីចុះពីលើផ្ទះតែម្នាក់ឯងហើយយកសម្ភារៈទាំងនោះ ចុះទៅបាត់ដោយគ្មានអ្នកណាដឹងនោះ ម្ចាស់ផ្ទះឆ្ងល់ក៍ស្រាប់តែឡើងទៅខាង លើទើបដឹងថាមនុស្សទាំងពីរនាក់ស្រីប្រុសនោះត្រូវបានបុរសមិន ស្គាល់អត្ត សញ្ញាណនោះចាក់សោរចោលហើយលួចយកសម្ភារៈទាំងនោះរត់បាត់តែ ម្តង។ ក្រោយមកម្ចាស់ផ្ទះបានធ្វើការសាកសួរបុរសស្រីប្រុសទាំងពីរនាក់ នោះទើបបាន ដឹងថាពួកគេរងការចាញ់បោកហើយ។ បុរសស្រីប្រុសទាំងពីរនាក់ដែលជា តំណាងក្រុមហ៊ុន បានរៀបរាប់ប្រាប់ឲ្យដឹងថា បុរសមិនស្គាល់អត្តសញ្ញាណនោះ បានទៅបញ្ជាទិញរថយន្តពីក្រុមហ៊ុនរបស់គាត់ចំនួន៤ គ្រឿង ដែលមាន ការបញ្ចុះតម្លៃពិសេស ទិញឡានមួយថែមទូរស័ព្ទ I Phone ចំនួន១គ្រឿង ផងដែរ ។
បុរសស្រីប្រុសទាំងពីរនាក់ដែលជា
តំណាងក្រុមហ៊ុន បានប្រាប់ទៀតថាបុរសមិនស្គាល់អត្តសញ្ញាណនោះបានប្រាប់ពួកគាត់ ទាំងពីរថាអោយមកយកលុយនៅ
ក្រុមហ៊ុនរបស់គេដែលមានទីតាំងនៅផ្ទះ
គ្រោងនឹងជួលថ្មីនោះ។ តែពិតប្រាកដ
នោះជាការចាញ់បោកទៅវិញ។ (អត្ថបទដោយ ម៉ៅ នរិទ្ធីយ៉ា
វិទ្យុនគរវត្ត)
ល្បិចទី16
ល្បិច ដុតឲច្រឡោត បញ្ឆោតឲខឹង សំដៅ ទៅលើប្រើពាក្យសំដី
ឬសកម្មភាពអុជអាលធ្វើឲគេខឹងសម្បា ដើម្បីសម្រេចតាមបំណងរបស់ខ្លួន។ ល្បិចនេះ អនុវត្តន៍មានប្រសិទ្ធភាពចំពោះមនុស្សឆេវឆាវតក់ក្រហល់ មនុស្សនឹងធឹងអត់ធ្មត់ គេពិបាកដុតឲខឹងណាស់។
ឧទាហរណ៍ មនុស្សដូច ចាវ ឆាវ ពូកែសង្ស័យច្រើន
មិនងាយជឿសំដីគេឡើយ ល្បិចបែបនេះមិនអាចប្រើការបានឡើយ បែរជាអាចកាំបិតចិតដងឯងវិញ។ ល្បិចដុតឲខ្លោច
របស់ ខុង ម៉េង ពិតជាពូកែដល់កំពូល
អាចអុជអាលទាល់តែ ចូវ យី ខឹងស្លាប់ ជេស្តេចឡាង ច្រឡោតទាល់តែក្ស័យជីវ៉ា
តែមកប៉ះជាមួយ ស៊ីម៉ាអ៊ី ក៏ទាល់តំរិះ។
ប្រវត្តិពិតសម័យ
ចាន់គួក (៤៧៥ មុនគ.ស ដល់២២១ មុនគ.ស)
នគរឈីន
មានអំណាចនិងកម្លាំងខ្លាំងជាងគេ
ជាញឹកញាប់តែងតែឈ្លានពាននគរជិតខាង។ អ្នកនយោយបាយដ៏កំពូលនាសម័យនោះ គឺឧបរាជ ស៊ូ ឈីង កំពុងរិះរកមធ្យោបាយដើម្បីចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយនគរទាំងប្រាំមួយ
គឺ នគរឈី ឈូ យាន ចាវ ហាង និង ខួយ រួមគ្នាជាធ្លុងមួយដើម្បីទប់ទល់នឹងនគរឈីនដ៏ខ្លាំងពូកែ។
ពេលបញ្ចុះបញ្ចូលនគរយាននិងនគរចាវបានហើយ ប្រុងចេញដំណើរទៅកាន់នគរខួយ
ស្រាប់តែទទួលដំណឹងថា នគរឈីងកំពុងរៀបចំទ័ពប្រុងឈ្លានពាននគរចាវ។
ដំណឹងនេះធ្វើឲឧបរាជ ស៊ូ នឹកខ្វល់ខ្វាយយ៉ាងខ្លាំង គិតថាផែនការចងសម្ព័ន្ធភាពនគរទាំងប្រាំមួយរបស់ខ្លួន ពិតជាត្រូវបរាជ័យ។ ភ្លាមនោះ
ក៏នឹកឃើញមធ្យោបាយមួយ សម្រេចថាត្រូវជ្រើសរើសមនុស្សម្នាក់ជាទីទុកចិត្តឲទៅនគរឈីន លៃយ៉ាងណាជ្រៀតចូលក្នុងនគរឈីនកាន់កាប់តួនាទីធំឲបាន។ តើអ្នកណាដែលត្រូវជ្រើសរើសឲទទួលភារកិច្ចដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនេះ? លោកឧបរាជ អង្គុយរិះគិតយ៉ាងយូរ
ទើបនឹកឃើញមនុស្សម្នាក់ គឺ ចាង យី ដែលជាមិត្តរួមថ្នាក់របស់ខ្លួន។
ភ្លាមនោះក៏ហៅអ្នកជំនិត ពី សេង មកជួបរប្រាប់ពីគំនិតរបស់ខ្លួនហើយនិយាយថាៈ យើង
មានសិស្សរួមថ្នាក់ម្នាក់ឈ្មោះ
ចាង យី ឥឡូវនេះ កំពុងរស់នៅក្នុងនគរខួយ។
យើងឲមាសឯងមួយពាន់តម្លឹង
ទៅអនុវត្តកិច្ចការ។
ឯងត្រូវក្លែងខ្លួនជាអ្នកជំនួញ ដូរឈ្មោះថា ជាស៊ី ហើយធ្វើដំណើរទៅកាន់នគរខួយ។ នៅពេលបានជួប
ចាង យី ហើយត្រូវធ្វើបែបនេះឬបែបនោះ។
ពេលដែលត្រឡប់មកកាន់នគរ ចាវ វិញ ត្រូវអនុវត្តយ៉ាងនេះឬយ៉ាងនោះ។
រាល់កិច្ចការត្រូវប្រយ័ត្នប្រយែង កុំធ្វេសប្រហែសឲសោះ។
ជាស៊ី ទទួលបញ្ជាហើយ
ក៏ចេញដំណើរទាំងយប់ទៅកាន់នគរខួយ។ ពេលនោះ ចាងយី ទើបទទួលការមាក់ងាយពីស្តេចឈូ
ស្នាមរបួសទើបជាសះ ក៏ត្រឡប់ទៅកាន់នគរខួយវិញ
សម្ងំខ្លួនពួនអាត្មានៅតែក្នុងផ្ទះ។ ជាស៊ី ក៏បានទៅដល់នគរខួយចំពេលដែល ចាងយី
មានបំណងចង់ទៅជួប លោកឧបរាជ ស៊ូ ឈីង នៅនគរចាវដែរ។
ចៃដន្យក៏បានជួបគ្នា។ លុះជជែកគ្នា ដឹងថាជននេះមកពីនគរ ចាវ ទើប ចាងយី សួរៈ
ឮថា ឧបរាជថ្មីរបស់នគរចាវឈ្មោះ
លោកឧបរាជស៊ូ ឈីង មែនទេ?
មែនហើយលោកប្រុសស្គាល់ឧបរាជស៊ូដែរឬ? ជាមិត្តភក្តិឬនៅស្រុកកំណើតជាមួយគ្នា? ជាស៊ីសួរ។
មិនត្រឹមតែជាមិត្តរួមថ្នាក់ទេ
ថែមទាំងជាបងប្អូនធម៌ទៀតផង។ ចាងយី តបដោយរួសរាយ។
មែនឬ?ខ្ញុំពិតជាខ្វះការគួរសមជាមួយលោកប្រុសពេកណាស់ ដែលលោកជាមិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធរបស់លោកឧបរាជ។ បើមានទំនាក់ទំនងល្អបែបនេះដែរ ម្តេចមិនទៅជួបគាត់រកកិច្ចការតិចតួចគ្រាន់នឹងធ្វើ។
ជាស៊ី និយាយយ៉ាងគោរពហើយបន្តៈ
ពេលនេះកិច្ចការរកស៊ីរបស់ខ្ញុំចប់ល្មម គឺត្រូវត្រឡប់ទៅវិញ។ បើលោកប្រុសមិនយល់ទាស់ទេ រួមដំណើរទៅជាមួយគ្នាតែម្តងទៅយ៉ាងម៉េចដែរ?
ល្អដែរចំគំនិតដែល ចាងយី
កំពុងគិត ក៏ឆ្លើយបាទតែម្តង។
រួចហើយគេក៏រួមដំណើរជាមួយគ្នា។ ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមកក៏ទៅដល់ទិសដៅដូចប្រាថ្នា។
មកដល់ក្រុង ជាស៊ី យកលេស
ថាជាប់រវល់ការងារ ហើយថាផ្ទះរបស់ខ្លួននៅក្បែរៗនោះដែរ
ក៏ទុកឲ ចាងយី ស្នាក់នៅផ្ទះសំណាក់។
ថ្ងៃបន្ទាប់ ចាងយី
ក៏ធ្វើដំណើរទៅកាន់សំណាក់ឧបរាជ ស៊ូឈីង ដើម្បីសុំជួបតែអ្នកយាមមិនបានបញ្ជូនដំណឹងនេះទៅក្នុងសំណាក់ទេ មិនអនុញ្ញាតឲចាងយី ចូលទៅក្នុង
តែក៏មិនឲត្រឡប់ទៅវិញដែរ។ បន្តបន្ទាប់ក្នុងសភាពបែបនេះជាច្រើនថ្ងៃ រហូតដល់ថ្ងៃទីប្រាំមួយទើបអ្នកយាមបញ្ជូនដំណឹងនេះទៅខាងក្នុង សំណាក់។ តែអ្នកយាមខាងក្នុងប្រាប់ថា កិច្ចការរបស់លោកឧបរាជមមាញឹកណាស់
ឲប្តូរថ្ងៃជួបទៅថ្ងៃក្រោយវិញ។
ចាងយី
ក៏រង់ចាំបែបនេះអស់ជាច្រើនថ្ងៃថែមទៀត តែគ្មានដំណឹងរហូត ឯសាហ៊ុយក៏កាន់តែខើច
ខឹងខ្លាំងណាស់ថានឹងត្រឡប់ទៅវិញ តែម្ចាស់ផ្ទះសំណាក់ក៏មិនអនុញ្ញាតឲត្រឡប់ទៅវិញដែរ
ដោយនិយាយថាៈលោក ប្រុសបានជាមកហើយ
ទ្រាំចាំប៉ុន្មានថ្ងៃទៀតទៅគង់តែបានជួបទេ។ បើសិនជាលោកប្រុស ស្រាប់តែចាកចេញទៅបាត់បែបនេះ ពេលដែលលោកឧបរាជអនុញ្ញាតឲចូលជួប តើឲខ្ញុំដោះស្រាយយ៉ាងណាទៅវិញ? ដូច្នេះទោះត្រូវចាំមួយឆ្នាំឬកន្លះឆ្នាំ ក៏ខ្ញុំមិនអនុញ្ញតឲលោកប្រុសចាកចេញទៅដែរ។
ចាងយី ទាល់គំនិត ក៏សុខចិត្តទ្រាំស្នាក់នៅតទៅទៀតទាំងចិត្តធុញថប់
ទោះចង់ទៅរក ជាស៊ី ក៏គ្មានអ្នកណាស្គាល់។
ច្រើនថ្ងៃកន្លងផុតទៅ ចាងយី ទ្រាំលែងបាន ក៏ដើរសំដៅទៅសំណាក់លោកឧបរាជ
ដើម្បីសុំលា។ ពេលនោះទើបមានការអនុញ្ញាតឲចូលជួប
គឺជួបនៅថ្ងៃស្អែក។
ស្អែកឡើង ចាងយី
ស្លៀកពាក់យ៉ាងសមរម្យ ចូលជួបឧបរាជតាំងពីព្រលឹម តែត្រូវអ្នកយាមឃាត់
ដោយនិយាយយ៉ាងក្រអឺតថាៈ លោកឧបរាជកំពុងតែជាប់រវល់
យ៉ាងម៉េចចាំបន្តិចមិនបានទេឬ?
ចាងយី ក្តៅឥតឧបមា
ឈរចាំយ៉ាងមួហ្មង។ ក្រឡេកមើលទៅមន្រ្តី ចេញចូលមិនដាច់។
ពេលជិតថ្ងៃត្រង់ទើបឮគេហៅឲចូលជួប។ ចាងយី គិតថា ឧបរាជ ស៊ូឈីង នឹងមកទទួលដោយផ្ទាល់
តែបែជាខកបំណង ដោយលោកឧបរាជអង្គុយធ្វើព្រងើយ
រួចសួរយ៉ាងសោះកក្រោះថា សុខសប្បាយជាទេ? ចាងយី ខឹងឡើងបែកផ្សែង ហើយមិនអើពើនឹងសំដី
ស៊ូឈីង។
ដល់ពេលអាហារថ្ងៃត្រង់ល្មម
ស៊ូឈីង ក៏និយាយទៅកាន់ ចាងយី ថា
កិច្ចការយើងមមាញឹកពេកធ្វើឲឯងចាំយូរ
ឥឡូវគិតបាយទឹកសិន ហើយយើងមានរឿងខ្លះនិយាយជាមួយឯង។ រួច ក៏ឲអ្នកបំរើរៀបតុ
ឲចាងយីនៅខាងក្រោម ចំណែកខ្លួនអង្គុយខាងលើដដែល។
ចាងយី ឃើញម្ហូប ស៊ូឈីង សុទ្ធតែស្រាឆ្ងាញ់ ម្ហូបឆ្ងុយ
គ្រឿងសមុទ្រ ចំណែកខ្លួន គឺសម្លទឹកមួយមុខ គោកមួយមុខ
បាយវិញចង់ធំក្លិនបាវទៅហើយ។
ដោយគ្មានជំរើសព្រោះជំពាក់ប្រាក់ផ្ទះសំណាក់ច្រើនផង
ចាងយី បរិភោគទាំងខឹងផងខ្មាសផង
កែវភ្នែកទាំងគូឡើងក្រហមស្ទើរឆេះ។
ឧបរាជស៊ូ ក៏បញ្ជាៈ សូមអញ្ជើញភ្ញៀវឡើងមកជួប។
ចាងយី ក៏ងើបឈរឃើញ ស៊ូឈីង
នៅអង្គុយធ្វើព្រងើយនៅខាងលើ ពិតជាទប់កំហឹងលែងបានហើយ
ក៏បោះជំហានទៅចង្អុលមុខឧបរាជ ស៊ូឈីង ដោយពាក្យអសុរោះសព្វបែបយ៉ាង។
ចាងយី
ត្រឡប់មកផ្ទះសំណាក់វិញពោរពេញដោយកំហឹង និងមិនបានផលប្រយោជន៍អ្វីមកជាប់ខ្លួនសោះ។ ពេលមកដល់ផ្ទះសំណាក់វិញ ជួនជា ជាស៊ី
មកដល់ល្មម ក៏រ៉ាយរ៉ាប់គ្រប់រឿងរ៉ាវប្រាប់
ហើយថាខ្លួននឹងទៅកាន់នគរឈីន
ព្រោះក្នុងចំណោមនគរទាំង៧
ឈីនមានអំណាចខ្លាំងជាងគេ មានកម្លាំងអាចវៃនគរចាវបាន។
បើសិនជានគរឈីន ត្រូវការខ្លួនជាចាំបាច់
ខ្លួនពិតជាលើកទ័ពមកវាយនគរចាវពុំខាន សឹងសឹកគំនុំដែល ស៊ូឈីង មើលងាយខ្លួន។
ជាស៊ី ក៏ចូលរួមដំណើរទៅនគរឈីន
ជាមួយ ចាងយី ដោយក្លែងថាទៅសួរសុខទុកបងប្អូន។
ជាស៊ី ជួយចេញថ្លៃផ្ទះសំណាក់ឲហើយក៏ចេញដំណើរទៅ។
ទៅដល់នគរឈីន ជាស៊ី ជួយផ្តល់ប្រាក់និងទំនុកបំរុង
ចាងយី សព្វបែបយ៉ាង ដើម្បីធ្វើសកម្មភាពទំនាក់ទំនង។
មិនយូរប៉ុន្មាន ចាងយី ក៏ទទួលបានការពេញចិត្តពីស្តេចឈីន
តែងតាំងជាទីប្រឹក្សាពិសេស រួមពិភាក្សារាល់កិច្ចការធំៗរបស់កងទ័ព។
ពេលនោះ ជាស៊ី ក៏សុំលា ចាងយី
ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ ចាងយី ក៏និយាយថាៈ
ខ្ញុំមានថ្ងៃនេះ ក៏អាស្រ័យលើការជួយជ្រោមជ្រែងរបស់លោកទាំងអស់។ ខ្ញុំគិតថានឹងសងគុណលោកវិញ។ យ៉ាងម៉េច បានជាប្រញាប់ចង់ទៅផ្ទះវិញហើយ? ជាស៊ី សើចហើយនិយាយថាៈ
គួរតែសងគុណមិត្តរួមថ្នាក់លោកវិញទៅ! ទើបរៀបរាប់
ប្រាប់
ចាងយី នូវអ្វីដែលឧបរាជស៊ូ ឲគេធ្វើ។ ស្តាប់ចប់ ចាងយី ភ្ញាក់ខ្លួនដូចគេដាស់។ តាមពិតអ្វីៗ
សុទ្ធតែជាគំរោងការណ៍របស់ របស់ស៊ូឈីង
ធ្វើឡើងដើម្បីរូបខ្លួន។ ចាងយី
ដកដង្ហើមវែងហើយនិយាយថាៈ
ឯងត្រឡប់ទៅវិញ
ប្រាប់លោកឧបរាជផងថា ដរាបណា ចាងយី នៅមានជីវិត
ដាច់ខាតមិនទៅឈ្លានពាននគរទាំងប្រាំមួយ ដាច់ខាតមិនបំផ្លាញផែនការសម្ព័ន្ធភាព
នគរទាំងប្រាមួយរបស់លោកឡើយ។
(ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ
ល្បិចទល់មេឃ ភាគី ដែលរៀបរៀងដោយ គីម ឃាង)
(១)
អ្នកស្គាល់គុណគាប់ស្គាល់ល្អអាក្រក់
កាលបើសេពគប់មនុស្សអាក្រក់ក៏ត្រឡប់ជាអាក្រក់វិញ
ដូចស្ទឹងថ្លាមានរសជាតិល្អ
លុះហូរចូលសមុទ្រហើយ ក៏ប្រែក្លាយទៅជាមានរសជាតិប្រៃផឹកពុំបាន។
(២)
កិច្ចការអ្វីមួយដែលប្រកបដោយអំពើឥតប្រយោជន៍ ក៏រមែងមិនបានផលសមតាមប្រាថ្នាទេ ដូចជាការប្រើវេលាព្យាយាមបង្រៀនសត្វកុកឲចេះនិយាយដូចសត្វសេក សូម្បីច្រើនរយដង ក៏នឹងមិនបានផល។
(៣) ជនណាឃើញភរិយាអ្នកដទៃ
ទុកស្មើមាតារបស់ខ្លួន ឃើញទ្រព្យអ្នកដទៃទុកស្មើដុំថ្ម
ឃើញសព្វសត្វទាំងឡាយ ទុកស្មើរូបខ្លួន
ជននោះលោកហៅថា"បណ្ឌិត"។
(៤) ចិត្តម៉ឹងម៉ាត់ក្នុងគ្រាក្រទុក្ខព្រួយ ចិត្តនឹងធឹងក្នុងគ្រាសុខចំរើន សេចក្តីអង់អាចក្នុងទីប្រជុំជនដោយថ្វីមាត់ ចិត្តក្លៀវក្លាក្នុងសមរភូមិ
ចិត្តត្រេកអរក្នុងយស និងចិត្តស្រវាស្រទេញក្នុងការសិក្សា
ទាំងអស់នេះ ជាលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់បុគ្គលមានចិត្តដ៏មហិមា។
(៥)
គេដឹងចិត្តមិត្រក្នុងគ្រាក្រ
ដឹងចិត្តទាហានក្លៀវក្លាក្នុងសង្រ្គាម ដឹងចិត្តស្មោះត្រង់ក្នុងការសងបំណុលគេ ដឹងចិត្តភិរយាក្នុងពេលខ្សត់ទ្រព្យ និងដឹងចិត្តផៅពង្សគ្រាវិនាសអន្តរាយ។
(៦) បុគ្គលកុំគប្បីចងមិត្តសម្លាញ់ឬចងស្ពានមេត្រីជាមួយមនុស្សអាក្រក់ ជាដាច់ខាត ដូចជាធ្យូង បើនៅក្តៅវារលាកដៃ
បើរលត់ហើយ វាប្រឡាក់ដៃ។
(៧) បើជាសត្រូវហើយ បុគ្គលកុំគប្បីចងមេត្រីជឿទុកចិត្តយ៉ាងស្និតឲសោះ
ដូចជាទឹក ទុកជាពុះខ្លាំងគគ្រឹកៗក៏អាចរលត់ភ្លើងបាន។
សាង
ខ្លួនឯង
រៀបរៀងដោយ ស៊ា ប៊ុនភេង បោះពុម្ពលើកដំបូងនៅឆ្នាំ ១៩៧៣ ក្រោយមកមានការបោះពុម្ពឡើងវិញជាបន្តបន្ទាប់។
សៀវភៅនេះ គឺជាប្រភេទសៀវភៅទស្សនវិជ្ជាលំហាត់ចិត្តរឹងប៉ឹងសម្រាប់ដឹកនាំ មនុស្សជាតិ។ នៅលើពិភពលោកនេះមានមនុស្ស៣ប្រភេទរស់នៅ ប្រភេទ ទី១
សាងសេចក្តីសុខឲដល់ខ្លួនឯងនិងពិភពលោក ប្រភេទទី២ បំផ្លេចបំផ្លាញសេចក្តីល្អសុខសន្តិភាពរបស់ខ្លួននិងពិភពលោក និងប្រភេទទី៣ មិនបានបំផ្លេចបំផ្លាញតែក៏មិនបានសាងសេចក្តីសុខសន្តិភាពដល់ខ្លួនឯង និងពិភពលោកដែរ ។ មនុស្សប្រភេទទី១
រមែងទទួលបានផលល្អ
និងសាងខ្លួនក្លាយជាវីរៈបុរសឬមហាបុរស ដែលជាទីប្រាថ្នានៃមនុស្សទាំងពួង។ តាមរយៈការរៀនសូត្រដោយយកចិត្តទុកដាក់នូវគុណសម្បត្តិនៃមហាបុរស ទាំងឡាយ និងប្រតិបត្តិតាម មនុស្សយើងក៏គង់នឹងអាចសាងខ្លួនឲបានល្អពិតៗ។
ដើម្បីឲបានជាមហាបុរស
គេត្រូវសាងគុណសម្បត្តិ៤០ ប្រការៈ (១) អនាម័យ (២) ភាពជាអ្នកមិនភ្ញាក់ផ្អើល (៣) ភាពជាអ្នកមានចិត្តរីករាយស្រល់ស្រាយ
(៤) គោលបំណង (៥)
ភាពជាអ្នកមិនអស់សង្ឃឹម
(៦) ការមិនតុញតុះចំពោះសេចក្តីនឿយលំបាក (៧) ភាពជាអ្នកមានចិត្តរឹងប៉ឹង (៨)
ភាពជាអ្នកទៀងត្រង់ចំពោះពេលវេលា
(៩)
ភាពជាអ្នកមាំទាំប្រឹងប្រែង (១០) ការធ្វើការស្មើចុងស្មើដើម (១១) សមាធិ (១២)
ក្លាហានមិនរួញរាក្នុងកាលធ្វើអ្វីមិនសម្រេច (១៣) ពិធីការ (១៤) ភាពជាអ្នកមានរបៀប (១៥)
ការត្រិះរិះ(១៦)
ភាពជាអ្នកល្អិតល្អ
(១៧)
ការមានហេតុផលត្រឹមត្រូវ (១៨) សេចក្តីវិនិច្ឆ័យត្រឹមត្រូវ (១៩) ជំនឿក្នុងខ្លួនឯង (២០)
សេចក្តីរហ័សរហែង (២១) ការសង្កេត
(២២)
សម្បជញ្ញៈ (២៣) ការមិនរអែងរអាចំពោះបុគ្គលដទៃ (២៤) ការធ្វើខ្លួនឲជាទីគាប់ចិត្តដល់ជនដទៃ
(២៥) ការដឹងកាលៈទេសៈ (២៦)
ការប្រយ័ត្តប្រយែង
(២៧) បដិភាណ (២៩) ការពារខ្លួនឯង (៣០) ធ្វើខ្លួនឲគេជឿជាក់បាន (៣១) ភាពជាអ្នកល្អ
(៣២) ធ្វើខ្លួនឲសមនឹងកិត្តយស
(៣៣) សេចក្តីចេះដឹង (៣៤) សេចក្តីចាំ (៣៥) ការហ្វឹកហាត់ខ្លួនឯង (៣៦) មនោគតិ (៣៧)
ការជួយខ្លួនឯង (៣៨)
ការឈ្នះខ្លួនឯង
(៣៩) ការមិនបោះបង់សេចក្តីព្យាយាម និង(៤០) មនោមយិទ្ធិ(កម្លាំងចិត្ត)។
បណ្តាគុណសម្បត្តិទាំង៤០ប្រការនេះ ត្រូវប្រតិបត្តិតម្រូវទៅតាមពេលវេលា
គុណសម្បត្តិពី(១)ដល់(៧)
ត្រូវប្រតិបត្តិចាប់ពីរលឹកពីដំណេករហូតដល់ធ្វើការ គុណសម្បត្តិពី(៨)ដល់(២០)
ត្រូវប្រតិបត្តិក្នុងពេលកំពុងធ្វើការងារ គុណសម្បត្តិពី (២១)ដល់(២២)
ត្រូវប្រតិបត្តិក្នុងវេលាទំនេរ-ដើរលេង ឬត្រឡប់ពីកន្លែងធ្វើការមកវិញ
គុណសម្បត្តិពី(២៣)ដល់(៣២)
ត្រូវប្រតិបត្តិក្នុងវេលាធ្វើការទាក់ទងនឹងជនដទៃ គុណសម្បត្តិពី(៣៣)ដល់(៣៤)
ត្រូវប្រតិបត្តិក្នុងពេលនៅផ្ទះ គុណសម្បត្តិពី(៣៥) ដល់ (៣៦)
ត្រូវប្រតិបត្តិក្នុងវេលាដេកមុនលក់ និងគុណសម្បត្តិពី(៣៧)ដល់(៤០) ត្រូវប្រតិបត្តិប្រកបនឹងគុណសម្បត្តិដទៃទៀតទាំងអស់។
សៀវភៅសាងខ្លួនឯង ចែកចេញជា2ផ្នែកសំខាន់ៗ ផ្នែកទី១បកស្រាយពីប្រវត្តិរបស់មហាបុរសសំខាន់ៗ
និងផ្នែកទី២ បកស្រាយពីគុណសម្បត្តិ៤០ប្រការនិងរបៀបប្រតិបត្តិដោយលើកយកមក បរិយាយលំអិតអំពីការសាង គោលបំណង ចិត្តរឹងប៉ឹង សមាធិ
ការជឿជាក់ខ្លួនឯង និងមនោមយិទ្ធិ ។
| បុរសដែលប្រកបដោយលក្ខណៈ ២៦ យ៉ាងហៅថាប្រុសគ្រប់លក្ខណ៌គឺៈ ១. ឧស្សាហ៍ខ្នះខ្នែងធ្វើការរៀនសូត្រមិនប្រកាន់ខ្លួន ២. មិនចេះលួចប្លន់កេងកិបឆរបោក ៣. មិនឈ្លានពានចំពោះកូនប្រពន្ធអ្នកដទៃ ៤. មិនរំភើបញាប់ញ័រ ភ័យអរផ្តេសផ្តាស ៥. មិនកុហកភូតភរ ឲលើសពីការពិត ៦. មិននិយាយត្រាប់ឲអៀនខ្មាស់ ៧ . បានឮដំណឹងហើយវិនិច្ឆ័យសិន ទើបជឿជាក្រោយ ៨. ធ្វើការមិនរួសរាន់ពេកមិនយឺតយូរពេក ៩. មិនចេះនិយាយបំភ្លើសសើចលេង ១០. ចេះទទួលភ្ញៀវពន្លឺមិនលាក់មុខ ១១. មានថ្នាំកែរោគបំរុងទុកមិនឲខ្វះពេលត្រូវការ ១២. មិនប្រាប់ការសម្ងាត់ដល់អ្នកដទៃ ១៣. មិនផ្ញើរបស់ទុកនឹងបុគ្គលមិនគួរផ្ញើ ១៤. មានចិត្តអត់ធន់តស៊ូមិនញ៉ាក ១៥. មានភក្តីភាពចំពោះចៅហ្វាយនាយ ១៦. មិនចេះឡឹកឡក់ចំពោះស្រីក្រមុំ ១៧. ស្គាល់ចំនេញស្គាល់ខាត ១៨. រកប្រដាប់តុបតែងខ្លួនឲភរិយាបុត្រធីតា និងខ្លួនឯង ១៩. មិនទិញជឿនូវរបស់ប្រើប្រាស់គ្រប់យ៉ាង ២០. ដឹងគុណ តបគុណ សរសើរគុណ នៃអ្នកមានគុណ ២១. គោរពតាមឱវាទ មាតាបិតាញាតិមិត្រ និងអ្នកប្រាជ្ញ ២២. ចេះអត់ទ្រាំស្តាប់ នូវពាក្យដែលគេស្តីបន្ទោសប្រដៅ ២៣. មានកាយវាចា សមរម្យមិនឆ្គង ២៤. ឲដំណឹងមនុស្សក្នុងផ្ទះហើយ ទើបចេញទៅ ២៥. ចេះវាយប្រដៅកូនដោយរំពាត់យ៉ាងតូច ២៦. ខឹងឆាប់បាត់មិនចងកំហឹងទុក៕ បុរសដែលប្រកបដោយលក្ខណៈគ្រប់ពេញទាំង ២៦ ហៅថាប្រុសគ្រប់លក្ខណ៍ បើមិនពេញលេញទេ មានខ្វះខាតខ្លះ ហៅថាប្រុសខាតលក្ខណ៍ បើមានតែត្រង់នេះខ្លះត្រង់នោះខ្លះរដាច់រដោច ហៅថាប្រុសដាច់លក្ខណ៍ ឬអាកំបាក់ទន្សា។
|
២. ថ្ងៃចន្ទ ពណ៌លឿងទុំ
៣. ថ្ងៃអង្គារ ពណ៌ស្វាយ ៤. ថ្ងៃពុធ ពណ៌ស៊ីលៀប
៥. ថ្ងៃព្រហស្បតិ ពណ៌បៃតង
៦. ថ្ងៃសុក្រ ពណ៌ខៀវ
៧. ថ្ងៃសៅរ៍ ពណ៌ព្រីងទុំ
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំវប្បធម៌របស់ ឡុង ផ្លែង
២. ចិៈ គិត
៣. បុៈ សួរ
៤. លិៈ កត់
ដកស្រង់ចេញពី សៀវភៅប្រជុំវប្បធម៌
១. មិនចេះអេចអូចនិយាយដើមគេ។
២. ចេះគួរសមក្រោកទទួលមាតាបិតានិងស្វាមី។
៣. ដឹងគុណ តបគុណ មាតាបិតាញាតិសន្តាន ទាំងពីរខាង។
៤. មិនចេះដេកថ្ងៃ។
៥. មិនភ្លីភ្លើភ្លេចមុខភ្លេចក្រោយ។
៦. ចេះថែទាំរបស់ទ្រព្យ។
៧. មិនផិតក្បត់ស្វាមី។
៨. មិនចេះប្រច័ណ្ឌស្វាមី។
៩. គ្មានកលមាយា។
១០. មិនរំសាយសក់ឲគេឃើញ។
១១ . មានចិត្តអត់ធន់ធ្ងន់ធ្ងរ។
១២. មានជើងស្រាលមិនដើរតន្ត្រំក្តុងក្តាំង។
១៣. មិនឈរឬអង្គុយសំញែងកាយឲគេឃើញ។
១៤. មិនដើរញ៉ិកញ៉ក់កាច់រាង។
១៥. ចេះសង្រួមភ្នែកមិនក្រឡេករឡេមរឡាម។
១៦. មានដំណើរល្អ មិនគ្រលែងកាយចំទយគូទ។
១៧. មិនបង់បោយញាក់ស្មា គ្រលែងដើមដៃ។
១៨. មានសំឡេងតិចច្បាស់លាស់ មិននិយាយឡូឡា។
១៩. មិនចេះឡេះឡោះលេងសើច។
២០. មិននិយាយផ្តោះផ្តងចំពោះបុរសនិងស្រ្តី។
២១.មិនទំរន់ ធ្វើការណាធ្វើទាល់តែហើយការនោះ។
២២. ទៅទីណាឆាប់ត្រឡប់វិញ មិនញៀនអង្គុយផ្ទះគេ។
២៣. ចេះទុកដាក់ឥវ៉ាន់ក្នុងពេលគួរទុកដាក់។
២៤. ចេះរៀបចំផ្ទះសំបែង។
២៥. ចេះតុបតែងគ្រឿងឧបភោគបរិភោគ។
២៦. ខ្លាចចិត្តស្វាមីមាតាបិតា ហើយគោរពតាមឱវាទ។
២៧. បរិភោគចំណីអាហារ ក្រោយស្វាមីនិងមាតាបិតា។
២៨. ឈប់បរិភោគ មុនស្វាមីនិងមាតាបិតា។
២៩. ដេកលក់ក្រោយស្វាមី។
៣០. ភ្ញាក់មុនស្វាមី។
៣១. មានមេត្តាករុណាចេះធ្វើបុណ្យទាន។
ស្ត្រីដែលប្រកបដោយលក្ខណៈគ្រប់ពេញទាំង៣១នេះ ហៅថាស្រីគ្រប់លក្ខណ៍ បើមិនពេញទេមានខ្វះខាតខ្លះហៅថាស្រីខាតលក្ខណ៍ បើមានត្រង់នេះខ្លះត្រង់នោះខ្លះរដាច់រដោចហៅថាស្រីដាច់លក្ខណ៍ឬ មីកំដាច់លក្ខណ៍។
(ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ សុជីវធម៌ប្រចាំគ្រួសារ និពន្ធដោយលោក សុង ស៊ីវ បោះពុម្ពផ្សាយឡើងវិញដោយ គីម ប៊ុនថន)
១. កេសកល្យាណៈ ល្អសក់
២. មំសកល្យាណៈ ល្អសាច់ គឺបបូរមាត់ អញ្ចាញធ្មេញ ផ្នត់ក កំភួនជើង...
៣. អដ្ឋិកល្យាណៈ ល្អឆ្អឹង គឺក្រចក ធ្មេញ ម្រាម ...
៤. ឆវិកល្យាណៈ ល្អសំបុរ
៥. វយកល្យាណៈ ល្អវ័យ (ក្មេង)
(ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំវប្បធម៌ខ្មែរ)
២. និទានរឿងឬនិយាយរឿងកំប្លែងសើចលេងដោយកម្រ (បើនិយាយត្រូវឲខ្លី)
៣. មិននិយាយបញ្ចើចបញ្ចើរឲគេតបមកខ្លួនវិញ
៤. ជៀសវាងការនិយាយខ្សិប ក្នុងចំណោមមនុស្សម្នា
៥. ជៀសវាងការនិយាយពីខ្លូនឯង
៦. ត្រូវហ៊ានទទួលស្គាល់ការពិត និងបើកចិត្តឲទូលាយ នៅពេលដែលពាក្យសំដីមិនប្រយ័ត្នប្រយែងមួយចំនួនត្រូវបានគេប្រើ ដើម្បីលើកគុណសម្បត្តិនរណាម្នាក់ តែបានប៉ះពាល់ដល់រូបអ្នក
៧. ពេលនិយាយជាមួយនរណាម្នាក់ត្រូវសំលឹងមុខគេ ដើម្បីឲដឹងថាគេយល់ស្របឬអត់
៨. កុំនិយាយឬស្តាប់ "ពាក្យនិន្ទា" និង "រឿងអាស្រូវ"
៩. កុំធ្វើត្រាប់គេ ព្រោះអ្នកដែលត្រូវគេធ្វើត្រាប់តាម រមែងអាម៉ាស់មុខជាធម្មតា ហើយគេមិនដែលភ្លេចទេនូវភាពអាម៉ាស់នេះ
១០. កុំពោលពាក្យគំរោះគំរើយដោយស្រែកឬសំលុតខ្លាំងៗ។ ពាក្យអាក្រក់ៗ នឹងលេចចេញដោយមិនដឹងខ្លួន ហើយភាពកោងកាច ក៏នឹងកើតឡើងបន្ថែមទៀត
១១. ការសើចលឺៗ ជាភាពរីករាយសម្រាប់មនុស្សល្ងង់ ឥតសណ្តាប់ធ្នាប់ប៉ុណ្ណោះ អ្នកដែលមានសីលធម៌ល្អ គេគ្រាន់តែញញឹមតែមិនដែលសើចឡើយ
១២. អ្វីដែលអ្នកនិយាយ ចូរនិយាយឲច្បាស់ ឲសមរម្យ និងប្រកបដោយស្នាមញញឹម៕
ប្រែសម្រួលដោយ សេវាកម្មបកប្រែ អិនលីត nlitservice@gmail.com
- សរសេរគោលបំណងរបស់អ្នកទុកកន្លែងណាមួយដែលអ្នកអាចមើលឃើញរាល់ថ្ងៃដើម្បីរំលឹកដាស់តឿននូវអ្វីដែលអ្នកចង់បាន។
- រាល់យប់ធ្វើផែនការសម្រាប់ថ្ងៃស្អែក រាល់ថ្ងៃត្រង់ចំណាយពេល២ឬ៣នាទី ពិនិត្យមើលការអនុវត្តរបស់ខ្លួន ហើយរៀបផែនការសម្រាប់ពេលរសៀលបន្ទាប់ទៀត។
- ពេលព្រលឹម ក្រោកឡើងលឿនជាងធម្មតាកន្លះម៉ោង ដើម្បីហាត់ប្រាណ និងសញ្ជឹងគិត។
- អានសៀវភៅល្អៗ ជំនួសការមើលទូរទស្សន៍
- បន្ថយការនិយាយទូរស័ព្ទដែលមិនចាំបាច់ ៥០% ខ្លីជាងមុន។
- ដើរលឿនជាងមុន ៥០%
- រាល់ម៉ោងសួរខ្លួនឯងថា "តើពេលវេលាដែលអ្នកបានចំណាយមានប្រយោជន៍បំផុតសម្រាប់ទទួលជោគជ័យ សម្រេចនូវគោលបំណងជីវិតដែរឬទេ?"។
ដើម្បីទទួលបានជោគជ័យគ្រប់សមរភូមិប្រលងអ្នកត្រូវត្រៀម ខ្លួនឲបានពេញលេញបំផុត។ អ្នកត្រូវត្រៀមខ្លួនចាប់តាំងពីពេលចូលរៀនមុខវិជ្ជានីមួយៗរហូត មក។ អ្នកត្រូវកត់ចំណាំនិងសង្ខេបខ្លឹមសារសំខាន់ៗ រួចចំណាយពេលរំលឹកមេរៀនជាប្រចាំដោយចំណាយពេលត្រឹម៥ឬ១០ នាទី។អ្នកគួរកត់ចំណាំលើសៀវភៅអានផងដែរដើម្បីងាយស្រួលរំលឹក ម្តងម្កាល។ វិធីសាស្ត្រនេះអាចជួយឲអ្នករៀបចំឯកសារមានសណ្តប់ធ្នាប់ល្អ និងអាចរក្សាការចងចាំបានប្រមាណ៨០%។ ធ្វើបែបនេះ
អ្នកមិនសូវនឿយហត់សំរុករៀនពេលកៀកប្រលង។
(១) មុនពេលប្រលង
តើត្រូវត្រៀម
ខ្លួនយ៉ាងដូចម្តេចមុនពេលប្រលងបញ្ចប់វគ្គសិក្សា? ចាប់ផ្តើមរៀនពីចំនុចណាមក?
រៀបចំឯកសារយ៉ាងណា? រៀបចំកាលវិភាគសិក្សាយ៉ាងណា?
ការរៀបចំឯកសារ
វីធីល្អបំផុតសម្រាប់ត្រៀមប្រលងគឺរៀប
ចំឯកសារដែលបានរៀនរួចទាំងអស់ឲមានសណ្តាប់ធ្នាប់ ទាំងសៀវភៅអាន
សៀវភៅសរសេរ និងកំណត់ត្រាចំណាំ។
ចូរសង្ខេបខ្លឹមសារសំខាន់ៗដាក់ក្រដាសមួយសន្លឹក
ហើយចងចាំសេចក្តីលំអិតក្នុងខួក្បាល។
ការរៀបចំពេលវេលា
ចូររៀបចំកាលវិភាគរៀនត្រៀម ២ឬ៣
សប្តាហ៍មុនពេលប្រលង។ ក្នុងកាលវិភាគនេះត្រូវមាន ម៉ោងបរិភោគអាហារ ម៉ោងការងារ
ម៉ោងប្រជុំ ម៉ោងរៀននៅសាលា ម៉ោងធ្វើកិច្ចការសាលា
និងម៉ោងសម្រាប់ធ្វើកិច្ចការផ្សេងទៀត។
ចូររកពេលបន្ថែមទៀតសម្រាប់រៀនត្រៀមប្រលង។
នៅសប្តាហ៍ចុងក្រោយមុនពេលប្រលង
ចូររៀបចំពេលកាលវិភាគដោយឡែកមួយដែលមានម៉ោងប្រលង ម៉ោងបរិភោគ និងពេលសំរាក។
អ្នកត្រូវដឹងថាអ្នកត្រូវមានសុខភាពល្អនិងប្រាជ្ញាឆ្លាតវៃក្នុងពេលប្រលង
ដូចនេះអ្នកមិនគួរគម្បីយកពេលបរិភោគឬពេលដេក មករៀនបន្ថែមទេ។
សប្តាហ៍នៃការប្រលងមកដល់ អ្នកគួររំលឹកមេរៀនទាំងឡាយឲបានស្ទាត់ល្អ ដោយប្រើប្រាស់នូវឯកសារដែលបានរៀបចំរួចខាងដើម។
ជួយខ្លួនឯង
ខាងក្រោមនេះគឺជាអ្វីដែលអ្នកអាចជួយខ្លួនឯងបានមុនពេលប្រលងៈស្វែងយល់ពីការប្រលងលើមុខវិជ្ជានីមួយៗឲបានច្រើនដូចដែលអាច ធ្វើទៅបាន។ ចូរសួរគ្រូរបស់អ្នកអំពីប្រភេទសំណួរដែលអាចនឹងចេញនៅពេលប្រលង ហើយសម្ភារៈអ្វីខ្លះដែលត្រូវការឬអនុញ្ញាតឲយកចូលពេលប្រលង ដូចជាម៉ាស៊ីនគិតលេខ និងវចនានុក្រមជាដើម។ ចូរស្នើរសុំវិញ្ញាសាដែលធ្លាប់ចេញពីឆ្នាំមុនដើម្បីធ្វើជា គម្រូសម្រាប់ត្រៀមប្រលង។
ពេលទន្ទេញមេរៀនម្តងៗ ចូរសាកល្បងស្មានថាសំណួរប្រភេទណាអាចនឹងចេញពេលប្រលង។ ប្រសិនបើអ្នកមានពេល ចូរសាកល្បងឆ្លើយសំណួរទាំងនោះយ៉ាងពេញលេញឲដូចជាពេលប្រលងជាក់ ស្តែង។
គិតក្នុងផ្លូវវិជ្ជមានៈ ដោយសារតែយើងបានត្រៀមខ្លួនយ៉ាងពេញលេញសម្រាប់ការប្រលងដូចនេះយើង ត្រូវមានគំនិតសុទិដ្ឋិនិយមថា"ការប្រលងរបស់ខ្ញុំនឹងប្រព្រឹត្តិទៅ ប្រកបដោយជោគជ័យ"។ តែបើអ្នកមិនបានត្រៀមខ្លួនពេញលេញគ្រប់គ្រាន់ទេ អ្នកគ្រាន់តែដាស់តឿនខ្លួនឯងថា"ដោយពឹងលើ សុខភាពល្អ ប្រាជ្ញាវៀងវៃ និងចិត្ត ស្រស់ថ្លា របស់ខ្លួន ខ្ញុំប្រាកដជាំអាចជួយខ្លួនឯងបាន ចំពោះអ្វីដែលខ្ញុំមិនបានត្រៀម"។
កុំព្យាយាមធ្វើឲអារម្មណ៍ស្រស់ថ្លាដោយការដើរលេងឬមើលកុនពេលយប់ មុនប្រលងឲសោះ។ ទង្វើបែបនេះ ជាការរំខានដល់ការចងចាំរបស់អ្នកទៅវិញទេ។ ចូរអានមេរៀនជំនួសវិញ រួចហើយចូលគេងយ៉ាងស្កប់ស្កល់។ ព្រឹកឡើងញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកយ៉ាងឈ្ងុយឆ្ងាញ់ ហើយបន្តដំណើរកំសាន្តចុងក្រោយជាមួយមេរៀន រួចចូលប្រលងយ៉ាងរីករាយ។
(២) ពេលប្រលង
ការរៀបចំខ្លួនប្រលង
ត្រូវមកដល់បន្ទប់ប្រលងឲបានមុនម៉ោងដើម្បីធ្វើចិត្តឲស្ងប់ និងរំលឹកមេរៀន ខ្លះៗ(ប្រសិនបើអ្នកចំាមិនច្បាស់ត្រង់ណាមួយ)។ ការមកយឺតធ្វើឲប៉ះពាល់ដល់ការប្រលងដោយសារតែអារម្មណ៍មិនស្ងប់។ អ្នកដែលមកយឺតតែងតែច្របូកច្របល់ក្នុងចិត្តជានិច្ចកាល ហើយទំរាំតែតាំងចិត្តបានក៏ខាតពេលល្មមគួរសមដែរ។ " ខ្ញុំមកយឺតៗ...ខាតម៉ោងៗ...ប្រញាប់ឡើង..."។ជៀសវាងការជជែកជាមួយមិត្តភក្តិ(បើមានត្រូវឲខ្លី) ព្រោះវាអាចប៉ះពាល់ដល់ការចងចាំឬការតាំងចិត្តរបស់អ្នកពេលប្រលង។ ក្នុងពេលប្រលងចូរអានសំណួរនីមួយៗដោយប្រុងប្រយ័ត្ន និងស្តាប់ការណែនាំ របស់គ្រូឬអនុរក្សមុខវិជ្ជានីមួយៗក្នុងពេលប្រលង (បើយើងមិនស្តាប់ការណែនាំទេ ជួនកាលយើងបង្ខាតពេលវេលាធ្វើសំណួរដែលគេកាត់ចោលពីការប្រលងដោយសារតែ វាខុសឬពិបាកពេក)។ បើមានចំងល់ត្រូវតែសួរឲច្បាស់ កុំធ្វើទាំងងឿងឆ្ងល់។
ប្រសិនបើមិត្តរបស់អ្នកធ្វើហើយមុនរួចចេញទៅក្រៅបន្ទប់ ចូរកុំខ្វល់នឹងគេអី(ចង់ចេញដូចគេ)។ ចូរធ្វើកិច្ចការរបស់អ្នកដោយស្ងៀមស្ងាត់។ ពេលធ្វើចប់នឹងផ្ទៀងផ្ទាត់រូចហើយ សឹមចេញទៅ។
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น