ល្បិចទី16
ល្បិច ដុតឲច្រឡោត បញ្ឆោតឲខឹង សំដៅ ទៅលើប្រើពាក្យសំដី
ឬសកម្មភាពអុជអាលធ្វើឲគេខឹងសម្បា ដើម្បីសម្រេចតាមបំណងរបស់ខ្លួន។ ល្បិចនេះ អនុវត្តន៍មានប្រសិទ្ធភាពចំពោះមនុស្សឆេវឆាវតក់ក្រហល់ មនុស្សនឹងធឹងអត់ធ្មត់ គេពិបាកដុតឲខឹងណាស់។
ឧទាហរណ៍ មនុស្សដូច ចាវ ឆាវ ពូកែសង្ស័យច្រើន
មិនងាយជឿសំដីគេឡើយ ល្បិចបែបនេះមិនអាចប្រើការបានឡើយ បែរជាអាចកាំបិតចិតដងឯងវិញ។ ល្បិចដុតឲខ្លោច
របស់ ខុង ម៉េង ពិតជាពូកែដល់កំពូល
អាចអុជអាលទាល់តែ ចូវ យី ខឹងស្លាប់ ជេស្តេចឡាង ច្រឡោតទាល់តែក្ស័យជីវ៉ា
តែមកប៉ះជាមួយ ស៊ីម៉ាអ៊ី ក៏ទាល់តំរិះ។
ប្រវត្តិពិតសម័យ
ចាន់គួក (៤៧៥ មុនគ.ស ដល់២២១ មុនគ.ស)
នគរឈីន
មានអំណាចនិងកម្លាំងខ្លាំងជាងគេ
ជាញឹកញាប់តែងតែឈ្លានពាននគរជិតខាង។ អ្នកនយោយបាយដ៏កំពូលនាសម័យនោះ គឺឧបរាជ ស៊ូ ឈីង កំពុងរិះរកមធ្យោបាយដើម្បីចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយនគរទាំងប្រាំមួយ
គឺ នគរឈី ឈូ យាន ចាវ ហាង និង ខួយ រួមគ្នាជាធ្លុងមួយដើម្បីទប់ទល់នឹងនគរឈីនដ៏ខ្លាំងពូកែ។
ពេលបញ្ចុះបញ្ចូលនគរយាននិងនគរចាវបានហើយ ប្រុងចេញដំណើរទៅកាន់នគរខួយ
ស្រាប់តែទទួលដំណឹងថា នគរឈីងកំពុងរៀបចំទ័ពប្រុងឈ្លានពាននគរចាវ។
ដំណឹងនេះធ្វើឲឧបរាជ ស៊ូ នឹកខ្វល់ខ្វាយយ៉ាងខ្លាំង គិតថាផែនការចងសម្ព័ន្ធភាពនគរទាំងប្រាំមួយរបស់ខ្លួន ពិតជាត្រូវបរាជ័យ។ ភ្លាមនោះ
ក៏នឹកឃើញមធ្យោបាយមួយ សម្រេចថាត្រូវជ្រើសរើសមនុស្សម្នាក់ជាទីទុកចិត្តឲទៅនគរឈីន លៃយ៉ាងណាជ្រៀតចូលក្នុងនគរឈីនកាន់កាប់តួនាទីធំឲបាន។ តើអ្នកណាដែលត្រូវជ្រើសរើសឲទទួលភារកិច្ចដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនេះ? លោកឧបរាជ អង្គុយរិះគិតយ៉ាងយូរ
ទើបនឹកឃើញមនុស្សម្នាក់ គឺ ចាង យី ដែលជាមិត្តរួមថ្នាក់របស់ខ្លួន។
ភ្លាមនោះក៏ហៅអ្នកជំនិត ពី សេង មកជួបរប្រាប់ពីគំនិតរបស់ខ្លួនហើយនិយាយថាៈ យើង
មានសិស្សរួមថ្នាក់ម្នាក់ឈ្មោះ
ចាង យី ឥឡូវនេះ កំពុងរស់នៅក្នុងនគរខួយ។
យើងឲមាសឯងមួយពាន់តម្លឹង
ទៅអនុវត្តកិច្ចការ។
ឯងត្រូវក្លែងខ្លួនជាអ្នកជំនួញ ដូរឈ្មោះថា ជាស៊ី ហើយធ្វើដំណើរទៅកាន់នគរខួយ។ នៅពេលបានជួប
ចាង យី ហើយត្រូវធ្វើបែបនេះឬបែបនោះ។
ពេលដែលត្រឡប់មកកាន់នគរ ចាវ វិញ ត្រូវអនុវត្តយ៉ាងនេះឬយ៉ាងនោះ។
រាល់កិច្ចការត្រូវប្រយ័ត្នប្រយែង កុំធ្វេសប្រហែសឲសោះ។
ជាស៊ី ទទួលបញ្ជាហើយ
ក៏ចេញដំណើរទាំងយប់ទៅកាន់នគរខួយ។ ពេលនោះ ចាងយី ទើបទទួលការមាក់ងាយពីស្តេចឈូ
ស្នាមរបួសទើបជាសះ ក៏ត្រឡប់ទៅកាន់នគរខួយវិញ
សម្ងំខ្លួនពួនអាត្មានៅតែក្នុងផ្ទះ។ ជាស៊ី ក៏បានទៅដល់នគរខួយចំពេលដែល ចាងយី
មានបំណងចង់ទៅជួប លោកឧបរាជ ស៊ូ ឈីង នៅនគរចាវដែរ។
ចៃដន្យក៏បានជួបគ្នា។ លុះជជែកគ្នា ដឹងថាជននេះមកពីនគរ ចាវ ទើប ចាងយី សួរៈ
ឮថា ឧបរាជថ្មីរបស់នគរចាវឈ្មោះ
លោកឧបរាជស៊ូ ឈីង មែនទេ?
មែនហើយលោកប្រុសស្គាល់ឧបរាជស៊ូដែរឬ? ជាមិត្តភក្តិឬនៅស្រុកកំណើតជាមួយគ្នា? ជាស៊ីសួរ។
មិនត្រឹមតែជាមិត្តរួមថ្នាក់ទេ
ថែមទាំងជាបងប្អូនធម៌ទៀតផង។ ចាងយី តបដោយរួសរាយ។
មែនឬ?ខ្ញុំពិតជាខ្វះការគួរសមជាមួយលោកប្រុសពេកណាស់ ដែលលោកជាមិត្តភក្តិជិតស្និទ្ធរបស់លោកឧបរាជ។ បើមានទំនាក់ទំនងល្អបែបនេះដែរ ម្តេចមិនទៅជួបគាត់រកកិច្ចការតិចតួចគ្រាន់នឹងធ្វើ។
ជាស៊ី និយាយយ៉ាងគោរពហើយបន្តៈ
ពេលនេះកិច្ចការរកស៊ីរបស់ខ្ញុំចប់ល្មម គឺត្រូវត្រឡប់ទៅវិញ។ បើលោកប្រុសមិនយល់ទាស់ទេ រួមដំណើរទៅជាមួយគ្នាតែម្តងទៅយ៉ាងម៉េចដែរ?
ល្អដែរចំគំនិតដែល ចាងយី
កំពុងគិត ក៏ឆ្លើយបាទតែម្តង។
រួចហើយគេក៏រួមដំណើរជាមួយគ្នា។ ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមកក៏ទៅដល់ទិសដៅដូចប្រាថ្នា។
មកដល់ក្រុង ជាស៊ី យកលេស
ថាជាប់រវល់ការងារ ហើយថាផ្ទះរបស់ខ្លួននៅក្បែរៗនោះដែរ
ក៏ទុកឲ ចាងយី ស្នាក់នៅផ្ទះសំណាក់។
ថ្ងៃបន្ទាប់ ចាងយី
ក៏ធ្វើដំណើរទៅកាន់សំណាក់ឧបរាជ ស៊ូឈីង ដើម្បីសុំជួបតែអ្នកយាមមិនបានបញ្ជូនដំណឹងនេះទៅក្នុងសំណាក់ទេ មិនអនុញ្ញាតឲចាងយី ចូលទៅក្នុង
តែក៏មិនឲត្រឡប់ទៅវិញដែរ។ បន្តបន្ទាប់ក្នុងសភាពបែបនេះជាច្រើនថ្ងៃ រហូតដល់ថ្ងៃទីប្រាំមួយទើបអ្នកយាមបញ្ជូនដំណឹងនេះទៅខាងក្នុង សំណាក់។ តែអ្នកយាមខាងក្នុងប្រាប់ថា កិច្ចការរបស់លោកឧបរាជមមាញឹកណាស់
ឲប្តូរថ្ងៃជួបទៅថ្ងៃក្រោយវិញ។
ចាងយី
ក៏រង់ចាំបែបនេះអស់ជាច្រើនថ្ងៃថែមទៀត តែគ្មានដំណឹងរហូត ឯសាហ៊ុយក៏កាន់តែខើច
ខឹងខ្លាំងណាស់ថានឹងត្រឡប់ទៅវិញ តែម្ចាស់ផ្ទះសំណាក់ក៏មិនអនុញ្ញាតឲត្រឡប់ទៅវិញដែរ
ដោយនិយាយថាៈលោក ប្រុសបានជាមកហើយ
ទ្រាំចាំប៉ុន្មានថ្ងៃទៀតទៅគង់តែបានជួបទេ។ បើសិនជាលោកប្រុស ស្រាប់តែចាកចេញទៅបាត់បែបនេះ ពេលដែលលោកឧបរាជអនុញ្ញាតឲចូលជួប តើឲខ្ញុំដោះស្រាយយ៉ាងណាទៅវិញ? ដូច្នេះទោះត្រូវចាំមួយឆ្នាំឬកន្លះឆ្នាំ ក៏ខ្ញុំមិនអនុញ្ញតឲលោកប្រុសចាកចេញទៅដែរ។
ចាងយី ទាល់គំនិត ក៏សុខចិត្តទ្រាំស្នាក់នៅតទៅទៀតទាំងចិត្តធុញថប់
ទោះចង់ទៅរក ជាស៊ី ក៏គ្មានអ្នកណាស្គាល់។
ច្រើនថ្ងៃកន្លងផុតទៅ ចាងយី ទ្រាំលែងបាន ក៏ដើរសំដៅទៅសំណាក់លោកឧបរាជ
ដើម្បីសុំលា។ ពេលនោះទើបមានការអនុញ្ញាតឲចូលជួប
គឺជួបនៅថ្ងៃស្អែក។
ស្អែកឡើង ចាងយី
ស្លៀកពាក់យ៉ាងសមរម្យ ចូលជួបឧបរាជតាំងពីព្រលឹម តែត្រូវអ្នកយាមឃាត់
ដោយនិយាយយ៉ាងក្រអឺតថាៈ លោកឧបរាជកំពុងតែជាប់រវល់
យ៉ាងម៉េចចាំបន្តិចមិនបានទេឬ?
ចាងយី ក្តៅឥតឧបមា
ឈរចាំយ៉ាងមួហ្មង។ ក្រឡេកមើលទៅមន្រ្តី ចេញចូលមិនដាច់។
ពេលជិតថ្ងៃត្រង់ទើបឮគេហៅឲចូលជួប។ ចាងយី គិតថា ឧបរាជ ស៊ូឈីង នឹងមកទទួលដោយផ្ទាល់
តែបែជាខកបំណង ដោយលោកឧបរាជអង្គុយធ្វើព្រងើយ
រួចសួរយ៉ាងសោះកក្រោះថា សុខសប្បាយជាទេ? ចាងយី ខឹងឡើងបែកផ្សែង ហើយមិនអើពើនឹងសំដី
ស៊ូឈីង។
ដល់ពេលអាហារថ្ងៃត្រង់ល្មម
ស៊ូឈីង ក៏និយាយទៅកាន់ ចាងយី ថា
កិច្ចការយើងមមាញឹកពេកធ្វើឲឯងចាំយូរ
ឥឡូវគិតបាយទឹកសិន ហើយយើងមានរឿងខ្លះនិយាយជាមួយឯង។ រួច ក៏ឲអ្នកបំរើរៀបតុ
ឲចាងយីនៅខាងក្រោម ចំណែកខ្លួនអង្គុយខាងលើដដែល។
ចាងយី ឃើញម្ហូប ស៊ូឈីង សុទ្ធតែស្រាឆ្ងាញ់ ម្ហូបឆ្ងុយ
គ្រឿងសមុទ្រ ចំណែកខ្លួន គឺសម្លទឹកមួយមុខ គោកមួយមុខ
បាយវិញចង់ធំក្លិនបាវទៅហើយ។
ដោយគ្មានជំរើសព្រោះជំពាក់ប្រាក់ផ្ទះសំណាក់ច្រើនផង
ចាងយី បរិភោគទាំងខឹងផងខ្មាសផង
កែវភ្នែកទាំងគូឡើងក្រហមស្ទើរឆេះ។
ឧបរាជស៊ូ ក៏បញ្ជាៈ សូមអញ្ជើញភ្ញៀវឡើងមកជួប។
ចាងយី ក៏ងើបឈរឃើញ ស៊ូឈីង
នៅអង្គុយធ្វើព្រងើយនៅខាងលើ ពិតជាទប់កំហឹងលែងបានហើយ
ក៏បោះជំហានទៅចង្អុលមុខឧបរាជ ស៊ូឈីង ដោយពាក្យអសុរោះសព្វបែបយ៉ាង។
ចាងយី
ត្រឡប់មកផ្ទះសំណាក់វិញពោរពេញដោយកំហឹង និងមិនបានផលប្រយោជន៍អ្វីមកជាប់ខ្លួនសោះ។ ពេលមកដល់ផ្ទះសំណាក់វិញ ជួនជា ជាស៊ី
មកដល់ល្មម ក៏រ៉ាយរ៉ាប់គ្រប់រឿងរ៉ាវប្រាប់
ហើយថាខ្លួននឹងទៅកាន់នគរឈីន
ព្រោះក្នុងចំណោមនគរទាំង៧
ឈីនមានអំណាចខ្លាំងជាងគេ មានកម្លាំងអាចវៃនគរចាវបាន។
បើសិនជានគរឈីន ត្រូវការខ្លួនជាចាំបាច់
ខ្លួនពិតជាលើកទ័ពមកវាយនគរចាវពុំខាន សឹងសឹកគំនុំដែល ស៊ូឈីង មើលងាយខ្លួន។
ជាស៊ី ក៏ចូលរួមដំណើរទៅនគរឈីន
ជាមួយ ចាងយី ដោយក្លែងថាទៅសួរសុខទុកបងប្អូន។
ជាស៊ី ជួយចេញថ្លៃផ្ទះសំណាក់ឲហើយក៏ចេញដំណើរទៅ។
ទៅដល់នគរឈីន ជាស៊ី ជួយផ្តល់ប្រាក់និងទំនុកបំរុង
ចាងយី សព្វបែបយ៉ាង ដើម្បីធ្វើសកម្មភាពទំនាក់ទំនង។
មិនយូរប៉ុន្មាន ចាងយី ក៏ទទួលបានការពេញចិត្តពីស្តេចឈីន
តែងតាំងជាទីប្រឹក្សាពិសេស រួមពិភាក្សារាល់កិច្ចការធំៗរបស់កងទ័ព។
ពេលនោះ ជាស៊ី ក៏សុំលា ចាងយី
ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ ចាងយី ក៏និយាយថាៈ
ខ្ញុំមានថ្ងៃនេះ ក៏អាស្រ័យលើការជួយជ្រោមជ្រែងរបស់លោកទាំងអស់។ ខ្ញុំគិតថានឹងសងគុណលោកវិញ។ យ៉ាងម៉េច បានជាប្រញាប់ចង់ទៅផ្ទះវិញហើយ? ជាស៊ី សើចហើយនិយាយថាៈ
គួរតែសងគុណមិត្តរួមថ្នាក់លោកវិញទៅ! ទើបរៀបរាប់
ប្រាប់
ចាងយី នូវអ្វីដែលឧបរាជស៊ូ ឲគេធ្វើ។ ស្តាប់ចប់ ចាងយី ភ្ញាក់ខ្លួនដូចគេដាស់។ តាមពិតអ្វីៗ
សុទ្ធតែជាគំរោងការណ៍របស់ របស់ស៊ូឈីង
ធ្វើឡើងដើម្បីរូបខ្លួន។ ចាងយី
ដកដង្ហើមវែងហើយនិយាយថាៈ
ឯងត្រឡប់ទៅវិញ
ប្រាប់លោកឧបរាជផងថា ដរាបណា ចាងយី នៅមានជីវិត
ដាច់ខាតមិនទៅឈ្លានពាននគរទាំងប្រាំមួយ ដាច់ខាតមិនបំផ្លាញផែនការសម្ព័ន្ធភាព
នគរទាំងប្រាមួយរបស់លោកឡើយ។
(ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ
ល្បិចទល់មេឃ ភាគី ដែលរៀបរៀងដោយ គីម ឃាង)
|
(១)
អ្នកស្គាល់គុណគាប់ស្គាល់ល្អអាក្រក់
កាលបើសេពគប់មនុស្សអាក្រក់ក៏ត្រឡប់ជាអាក្រក់វិញ
ដូចស្ទឹងថ្លាមានរសជាតិល្អ
លុះហូរចូលសមុទ្រហើយ ក៏ប្រែក្លាយទៅជាមានរសជាតិប្រៃផឹកពុំបាន។
(២)
កិច្ចការអ្វីមួយដែលប្រកបដោយអំពើឥតប្រយោជន៍ ក៏រមែងមិនបានផលសមតាមប្រាថ្នាទេ ដូចជាការប្រើវេលាព្យាយាមបង្រៀនសត្វកុកឲចេះនិយាយដូចសត្វសេក សូម្បីច្រើនរយដង ក៏នឹងមិនបានផល។
(៣) ជនណាឃើញភរិយាអ្នកដទៃ
ទុកស្មើមាតារបស់ខ្លួន ឃើញទ្រព្យអ្នកដទៃទុកស្មើដុំថ្ម
ឃើញសព្វសត្វទាំងឡាយ ទុកស្មើរូបខ្លួន
ជននោះលោកហៅថា"បណ្ឌិត"។
(៤) ចិត្តម៉ឹងម៉ាត់ក្នុងគ្រាក្រទុក្ខព្រួយ ចិត្តនឹងធឹងក្នុងគ្រាសុខចំរើន សេចក្តីអង់អាចក្នុងទីប្រជុំជនដោយថ្វីមាត់ ចិត្តក្លៀវក្លាក្នុងសមរភូមិ
ចិត្តត្រេកអរក្នុងយស និងចិត្តស្រវាស្រទេញក្នុងការសិក្សា
ទាំងអស់នេះ ជាលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់បុគ្គលមានចិត្តដ៏មហិមា។
(៥)
គេដឹងចិត្តមិត្រក្នុងគ្រាក្រ
ដឹងចិត្តទាហានក្លៀវក្លាក្នុងសង្រ្គាម ដឹងចិត្តស្មោះត្រង់ក្នុងការសងបំណុលគេ ដឹងចិត្តភិរយាក្នុងពេលខ្សត់ទ្រព្យ និងដឹងចិត្តផៅពង្សគ្រាវិនាសអន្តរាយ។
(៦) បុគ្គលកុំគប្បីចងមិត្តសម្លាញ់ឬចងស្ពានមេត្រីជាមួយមនុស្សអាក្រក់ ជាដាច់ខាត ដូចជាធ្យូង បើនៅក្តៅវារលាកដៃ
បើរលត់ហើយ វាប្រឡាក់ដៃ។
(៧) បើជាសត្រូវហើយ បុគ្គលកុំគប្បីចងមេត្រីជឿទុកចិត្តយ៉ាងស្និតឲសោះ
ដូចជាទឹក ទុកជាពុះខ្លាំងគគ្រឹកៗក៏អាចរលត់ភ្លើងបាន។
សាង
ខ្លួនឯង
រៀបរៀងដោយ ស៊ា ប៊ុនភេង បោះពុម្ពលើកដំបូងនៅឆ្នាំ ១៩៧៣ ក្រោយមកមានការបោះពុម្ពឡើងវិញជាបន្តបន្ទាប់។
សៀវភៅនេះ គឺជាប្រភេទសៀវភៅទស្សនវិជ្ជាលំហាត់ចិត្តរឹងប៉ឹងសម្រាប់ដឹកនាំ មនុស្សជាតិ។ នៅលើពិភពលោកនេះមានមនុស្ស៣ប្រភេទរស់នៅ ប្រភេទ ទី១
សាងសេចក្តីសុខឲដល់ខ្លួនឯងនិងពិភពលោក ប្រភេទទី២ បំផ្លេចបំផ្លាញសេចក្តីល្អសុខសន្តិភាពរបស់ខ្លួននិងពិភពលោក និងប្រភេទទី៣ មិនបានបំផ្លេចបំផ្លាញតែក៏មិនបានសាងសេចក្តីសុខសន្តិភាពដល់ខ្លួនឯង និងពិភពលោកដែរ ។ មនុស្សប្រភេទទី១
រមែងទទួលបានផលល្អ
និងសាងខ្លួនក្លាយជាវីរៈបុរសឬមហាបុរស ដែលជាទីប្រាថ្នានៃមនុស្សទាំងពួង។ តាមរយៈការរៀនសូត្រដោយយកចិត្តទុកដាក់នូវគុណសម្បត្តិនៃមហាបុរស ទាំងឡាយ និងប្រតិបត្តិតាម មនុស្សយើងក៏គង់នឹងអាចសាងខ្លួនឲបានល្អពិតៗ។
ដើម្បីឲបានជាមហាបុរស
គេត្រូវសាងគុណសម្បត្តិ៤០ ប្រការៈ (១) អនាម័យ (២) ភាពជាអ្នកមិនភ្ញាក់ផ្អើល (៣) ភាពជាអ្នកមានចិត្តរីករាយស្រល់ស្រាយ
(៤) គោលបំណង (៥)
ភាពជាអ្នកមិនអស់សង្ឃឹម
(៦) ការមិនតុញតុះចំពោះសេចក្តីនឿយលំបាក (៧) ភាពជាអ្នកមានចិត្តរឹងប៉ឹង (៨)
ភាពជាអ្នកទៀងត្រង់ចំពោះពេលវេលា
(៩)
ភាពជាអ្នកមាំទាំប្រឹងប្រែង (១០) ការធ្វើការស្មើចុងស្មើដើម (១១) សមាធិ (១២)
ក្លាហានមិនរួញរាក្នុងកាលធ្វើអ្វីមិនសម្រេច (១៣) ពិធីការ (១៤) ភាពជាអ្នកមានរបៀប (១៥)
ការត្រិះរិះ(១៦)
ភាពជាអ្នកល្អិតល្អ
(១៧)
ការមានហេតុផលត្រឹមត្រូវ (១៨) សេចក្តីវិនិច្ឆ័យត្រឹមត្រូវ (១៩) ជំនឿក្នុងខ្លួនឯង (២០)
សេចក្តីរហ័សរហែង (២១) ការសង្កេត
(២២)
សម្បជញ្ញៈ (២៣) ការមិនរអែងរអាចំពោះបុគ្គលដទៃ (២៤) ការធ្វើខ្លួនឲជាទីគាប់ចិត្តដល់ជនដទៃ
(២៥) ការដឹងកាលៈទេសៈ (២៦)
ការប្រយ័ត្តប្រយែង
(២៧) បដិភាណ (២៩) ការពារខ្លួនឯង (៣០) ធ្វើខ្លួនឲគេជឿជាក់បាន (៣១) ភាពជាអ្នកល្អ
(៣២) ធ្វើខ្លួនឲសមនឹងកិត្តយស
(៣៣) សេចក្តីចេះដឹង (៣៤) សេចក្តីចាំ (៣៥) ការហ្វឹកហាត់ខ្លួនឯង (៣៦) មនោគតិ (៣៧)
ការជួយខ្លួនឯង (៣៨)
ការឈ្នះខ្លួនឯង
(៣៩) ការមិនបោះបង់សេចក្តីព្យាយាម និង(៤០) មនោមយិទ្ធិ(កម្លាំងចិត្ត)។
បណ្តាគុណសម្បត្តិទាំង៤០ប្រការនេះ ត្រូវប្រតិបត្តិតម្រូវទៅតាមពេលវេលា
គុណសម្បត្តិពី(១)ដល់(៧)
ត្រូវប្រតិបត្តិចាប់ពីរលឹកពីដំណេករហូតដល់ធ្វើការ គុណសម្បត្តិពី(៨)ដល់(២០)
ត្រូវប្រតិបត្តិក្នុងពេលកំពុងធ្វើការងារ គុណសម្បត្តិពី (២១)ដល់(២២)
ត្រូវប្រតិបត្តិក្នុងវេលាទំនេរ-ដើរលេង ឬត្រឡប់ពីកន្លែងធ្វើការមកវិញ
គុណសម្បត្តិពី(២៣)ដល់(៣២)
ត្រូវប្រតិបត្តិក្នុងវេលាធ្វើការទាក់ទងនឹងជនដទៃ គុណសម្បត្តិពី(៣៣)ដល់(៣៤)
ត្រូវប្រតិបត្តិក្នុងពេលនៅផ្ទះ គុណសម្បត្តិពី(៣៥) ដល់ (៣៦)
ត្រូវប្រតិបត្តិក្នុងវេលាដេកមុនលក់ និងគុណសម្បត្តិពី(៣៧)ដល់(៤០) ត្រូវប្រតិបត្តិប្រកបនឹងគុណសម្បត្តិដទៃទៀតទាំងអស់។
សៀវភៅសាងខ្លួនឯង ចែកចេញជា2ផ្នែកសំខាន់ៗ ផ្នែកទី១បកស្រាយពីប្រវត្តិរបស់មហាបុរសសំខាន់ៗ
និងផ្នែកទី២ បកស្រាយពីគុណសម្បត្តិ៤០ប្រការនិងរបៀបប្រតិបត្តិដោយលើកយកមក បរិយាយលំអិតអំពីការសាង គោលបំណង ចិត្តរឹងប៉ឹង សមាធិ
ការជឿជាក់ខ្លួនឯង និងមនោមយិទ្ធិ ។
បុរសដែលប្រកបដោយលក្ខណៈ ២៦ យ៉ាងហៅថាប្រុសគ្រប់លក្ខណ៌គឺៈ
១. ឧស្សាហ៍ខ្នះខ្នែងធ្វើការរៀនសូត្រមិនប្រកាន់ខ្លួន
២. មិនចេះលួចប្លន់កេងកិបឆរបោក
៣. មិនឈ្លានពានចំពោះកូនប្រពន្ធអ្នកដទៃ
៤. មិនរំភើបញាប់ញ័រ ភ័យអរផ្តេសផ្តាស
៥. មិនកុហកភូតភរ ឲលើសពីការពិត
៦. មិននិយាយត្រាប់ឲអៀនខ្មាស់
៧ . បានឮដំណឹងហើយវិនិច្ឆ័យសិន ទើបជឿជាក្រោយ
៨. ធ្វើការមិនរួសរាន់ពេកមិនយឺតយូរពេក
៩. មិនចេះនិយាយបំភ្លើសសើចលេង
១០. ចេះទទួលភ្ញៀវពន្លឺមិនលាក់មុខ
១១. មានថ្នាំកែរោគបំរុងទុកមិនឲខ្វះពេលត្រូវការ
១២. មិនប្រាប់ការសម្ងាត់ដល់អ្នកដទៃ
១៣. មិនផ្ញើរបស់ទុកនឹងបុគ្គលមិនគួរផ្ញើ
១៤. មានចិត្តអត់ធន់តស៊ូមិនញ៉ាក
១៥. មានភក្តីភាពចំពោះចៅហ្វាយនាយ
១៦. មិនចេះឡឹកឡក់ចំពោះស្រីក្រមុំ
១៧. ស្គាល់ចំនេញស្គាល់ខាត
១៨. រកប្រដាប់តុបតែងខ្លួនឲភរិយាបុត្រធីតា និងខ្លួនឯង
១៩. មិនទិញជឿនូវរបស់ប្រើប្រាស់គ្រប់យ៉ាង
២០. ដឹងគុណ តបគុណ សរសើរគុណ នៃអ្នកមានគុណ
២១. គោរពតាមឱវាទ មាតាបិតាញាតិមិត្រ និងអ្នកប្រាជ្ញ
២២. ចេះអត់ទ្រាំស្តាប់ នូវពាក្យដែលគេស្តីបន្ទោសប្រដៅ
២៣. មានកាយវាចា សមរម្យមិនឆ្គង
២៤. ឲដំណឹងមនុស្សក្នុងផ្ទះហើយ ទើបចេញទៅ
២៥. ចេះវាយប្រដៅកូនដោយរំពាត់យ៉ាងតូច
២៦. ខឹងឆាប់បាត់មិនចងកំហឹងទុក៕
បុរសដែលប្រកបដោយលក្ខណៈគ្រប់ពេញទាំង ២៦
ហៅថាប្រុសគ្រប់លក្ខណ៍ បើមិនពេញលេញទេ មានខ្វះខាតខ្លះ
ហៅថាប្រុសខាតលក្ខណ៍
បើមានតែត្រង់នេះខ្លះត្រង់នោះខ្លះរដាច់រដោច
ហៅថាប្រុសដាច់លក្ខណ៍ ឬអាកំបាក់ទន្សា។
១. នឹកដល់មិត្តដែលបែកគ្នា
២. ត្រេកអរនឹងមិត្តមករក
៣. ចង់តែឲមិត្តមកលេង
៤. ត្រេកអរនឹងទទួលមិត្តយ៉ាងរាក់ទាក់
៥. ស្រឡាញ់មិត្តរបស់មិត្ត
៦. ស្អប់សត្រូវរបស់មិត្ត
៧. ចេញមុខការពារមិត្ត
៨. គាំទ្រអ្នកសរសើរមិត្ត
៩. ប្រាប់អាថ៌កំបាំងចំពោះមិត្ត
១០. ជួយលាក់អាថ៌កំបាំងរបស់មិត្ត
១១. ទុកដាក់នឹងកិច្ចការរបស់មិត្ត
១២. សរសើរបញ្ញារបស់មិត្ត
១៣. ត្រេកអរនឹងសុខចំរើនរបស់មិត្ត
១៤. ឈឺឆ្អាល់នឹងវិនាសភាពរបស់មិត្ត
១៥. នឹងដល់មិត្តពេលបានចំណីឆ្ងាញ់
១៦. រាយចំណែកឲមិត្ត
ដកស្រង់ចេញពី សៀវភៅប្រជុំវប្បធម៌ និពន្ធដោយ ឡុង ផ្លែង
|
|
១. ថ្ងៃអាទិត្យ ពណ៌ក្រហម
២. ថ្ងៃចន្ទ ពណ៌លឿងទុំ
៣. ថ្ងៃអង្គារ ពណ៌ស្វាយ
៤. ថ្ងៃពុធ ពណ៌ស៊ីលៀប
៥. ថ្ងៃព្រហស្បតិ ពណ៌បៃតង
៦. ថ្ងៃសុក្រ ពណ៌ខៀវ
៧. ថ្ងៃសៅរ៍ ពណ៌ព្រីងទុំ
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំវប្បធម៌របស់ ឡុង ផ្លែង
១. សុៈ ស្តាប់
២. ចិៈ គិត
៣. បុៈ សួរ
៤. លិៈ កត់
ដកស្រង់ចេញពី សៀវភៅប្រជុំវប្បធម៌
ស្រ្តីដែលប្រកបដោយលក្ខណៈ៣១យ៉ាងហៅថាស្រីគ្រប់លក្ខណ៍ៈ
១. មិនចេះអេចអូចនិយាយដើមគេ។
២. ចេះគួរសមក្រោកទទួលមាតាបិតានិងស្វាមី។
៣. ដឹងគុណ តបគុណ មាតាបិតាញាតិសន្តាន ទាំងពីរខាង។
៤. មិនចេះដេកថ្ងៃ។
៥. មិនភ្លីភ្លើភ្លេចមុខភ្លេចក្រោយ។
៦. ចេះថែទាំរបស់ទ្រព្យ។
៧. មិនផិតក្បត់ស្វាមី។
៨. មិនចេះប្រច័ណ្ឌស្វាមី។
៩. គ្មានកលមាយា។
១០. មិនរំសាយសក់ឲគេឃើញ។
១១ . មានចិត្តអត់ធន់ធ្ងន់ធ្ងរ។
១២. មានជើងស្រាលមិនដើរតន្ត្រំក្តុងក្តាំង។
១៣. មិនឈរឬអង្គុយសំញែងកាយឲគេឃើញ។
១៤. មិនដើរញ៉ិកញ៉ក់កាច់រាង។
១៥. ចេះសង្រួមភ្នែកមិនក្រឡេករឡេមរឡាម។
១៦. មានដំណើរល្អ មិនគ្រលែងកាយចំទយគូទ។
១៧. មិនបង់បោយញាក់ស្មា គ្រលែងដើមដៃ។
១៨. មានសំឡេងតិចច្បាស់លាស់ មិននិយាយឡូឡា។
១៩. មិនចេះឡេះឡោះលេងសើច។
២០. មិននិយាយផ្តោះផ្តងចំពោះបុរសនិងស្រ្តី។
២១.មិនទំរន់ ធ្វើការណាធ្វើទាល់តែហើយការនោះ។
២២. ទៅទីណាឆាប់ត្រឡប់វិញ មិនញៀនអង្គុយផ្ទះគេ។
២៣. ចេះទុកដាក់ឥវ៉ាន់ក្នុងពេលគួរទុកដាក់។
២៤. ចេះរៀបចំផ្ទះសំបែង។
២៥. ចេះតុបតែងគ្រឿងឧបភោគបរិភោគ។
២៦. ខ្លាចចិត្តស្វាមីមាតាបិតា ហើយគោរពតាមឱវាទ។
២៧. បរិភោគចំណីអាហារ ក្រោយស្វាមីនិងមាតាបិតា។
២៨. ឈប់បរិភោគ មុនស្វាមីនិងមាតាបិតា។
២៩. ដេកលក់ក្រោយស្វាមី។
៣០. ភ្ញាក់មុនស្វាមី។
៣១. មានមេត្តាករុណាចេះធ្វើបុណ្យទាន។
ស្ត្រីដែលប្រកបដោយលក្ខណៈគ្រប់ពេញទាំង៣១នេះ
ហៅថាស្រីគ្រប់លក្ខណ៍
បើមិនពេញទេមានខ្វះខាតខ្លះហៅថាស្រីខាតលក្ខណ៍
បើមានត្រង់នេះខ្លះត្រង់នោះខ្លះរដាច់រដោចហៅថាស្រីដាច់លក្ខណ៍ឬ
មីកំដាច់លក្ខណ៍។
(ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ សុជីវធម៌ប្រចាំគ្រួសារ និពន្ធដោយលោក សុង ស៊ីវ បោះពុម្ពផ្សាយឡើងវិញដោយ គីម ប៊ុនថន)
បញ្ចពិធកល្យាណី មានន័យថាស្រ្តីដែលមានលំអប្រាំយ៉ាងគឺៈ
១. កេសកល្យាណៈ ល្អសក់
២. មំសកល្យាណៈ ល្អសាច់ គឺបបូរមាត់ អញ្ចាញធ្មេញ ផ្នត់ក កំភួនជើង...
៣. អដ្ឋិកល្យាណៈ ល្អឆ្អឹង គឺក្រចក ធ្មេញ ម្រាម ...
៤. ឆវិកល្យាណៈ ល្អសំបុរ
៥. វយកល្យាណៈ ល្អវ័យ (ក្មេង)
(ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅប្រជុំវប្បធម៌ខ្មែរ)
១. ជជែកគ្នាជានិច្ចកាលតែកុំវែងពេក កុំរំខានមិត្តរបស់អ្នក
២. និទានរឿងឬនិយាយរឿងកំប្លែងសើចលេងដោយកម្រ (បើនិយាយត្រូវឲខ្លី)
៣. មិននិយាយបញ្ចើចបញ្ចើរឲគេតបមកខ្លួនវិញ
៤. ជៀសវាងការនិយាយខ្សិប ក្នុងចំណោមមនុស្សម្នា
៥. ជៀសវាងការនិយាយពីខ្លូនឯង
៦. ត្រូវហ៊ានទទួលស្គាល់ការពិត និងបើកចិត្តឲទូលាយ
នៅពេលដែលពាក្យសំដីមិនប្រយ័ត្នប្រយែងមួយចំនួនត្រូវបានគេប្រើ
ដើម្បីលើកគុណសម្បត្តិនរណាម្នាក់ តែបានប៉ះពាល់ដល់រូបអ្នក
៧. ពេលនិយាយជាមួយនរណាម្នាក់ត្រូវសំលឹងមុខគេ ដើម្បីឲដឹងថាគេយល់ស្របឬអត់
៨. កុំនិយាយឬស្តាប់ "ពាក្យនិន្ទា" និង "រឿងអាស្រូវ"
៩. កុំធ្វើត្រាប់គេ ព្រោះអ្នកដែលត្រូវគេធ្វើត្រាប់តាម
រមែងអាម៉ាស់មុខជាធម្មតា ហើយគេមិនដែលភ្លេចទេនូវភាពអាម៉ាស់នេះ
១០. កុំពោលពាក្យគំរោះគំរើយដោយស្រែកឬសំលុតខ្លាំងៗ។
ពាក្យអាក្រក់ៗ នឹងលេចចេញដោយមិនដឹងខ្លួន ហើយភាពកោងកាច
ក៏នឹងកើតឡើងបន្ថែមទៀត
១១. ការសើចលឺៗ ជាភាពរីករាយសម្រាប់មនុស្សល្ងង់
ឥតសណ្តាប់ធ្នាប់ប៉ុណ្ណោះ អ្នកដែលមានសីលធម៌ល្អ
គេគ្រាន់តែញញឹមតែមិនដែលសើចឡើយ
១២. អ្វីដែលអ្នកនិយាយ ចូរនិយាយឲច្បាស់ ឲសមរម្យ និងប្រកបដោយស្នាមញញឹម៕
ប្រែសម្រួលដោយ សេវាកម្មបកប្រែ អិនលីត
nlitservice@gmail.com
- សរសេរគោលបំណងរបស់អ្នកទុកកន្លែងណាមួយដែលអ្នកអាចមើលឃើញរាល់ថ្ងៃដើម្បីរំលឹកដាស់តឿននូវអ្វីដែលអ្នកចង់បាន។
- រាល់យប់ធ្វើផែនការសម្រាប់ថ្ងៃស្អែក
រាល់ថ្ងៃត្រង់ចំណាយពេល២ឬ៣នាទី ពិនិត្យមើលការអនុវត្តរបស់ខ្លួន
ហើយរៀបផែនការសម្រាប់ពេលរសៀលបន្ទាប់ទៀត។
- ពេលព្រលឹម ក្រោកឡើងលឿនជាងធម្មតាកន្លះម៉ោង ដើម្បីហាត់ប្រាណ និងសញ្ជឹងគិត។
- អានសៀវភៅល្អៗ ជំនួសការមើលទូរទស្សន៍
- បន្ថយការនិយាយទូរស័ព្ទដែលមិនចាំបាច់ ៥០% ខ្លីជាងមុន។
- ដើរលឿនជាងមុន ៥០%
- រាល់ម៉ោងសួរខ្លួនឯងថា
"តើពេលវេលាដែលអ្នកបានចំណាយមានប្រយោជន៍បំផុតសម្រាប់ទទួលជោគជ័យ
សម្រេចនូវគោលបំណងជីវិតដែរឬទេ?"។
ប្រែសម្រួលដោយៈ សេវាកម្មបកប្រែ អិនលីត
nlitservice@gmail.com
ដើម្បីទទួលបានជោគជ័យគ្រប់សមរភូមិប្រលងអ្នកត្រូវត្រៀម
ខ្លួនឲបានពេញលេញបំផុត។
អ្នកត្រូវត្រៀមខ្លួនចាប់តាំងពីពេលចូលរៀនមុខវិជ្ជានីមួយៗរហូត
មក។ អ្នកត្រូវកត់ចំណាំនិងសង្ខេបខ្លឹមសារសំខាន់ៗ
រួចចំណាយពេលរំលឹកមេរៀនជាប្រចាំដោយចំណាយពេលត្រឹម៥ឬ១០
នាទី។អ្នកគួរកត់ចំណាំលើសៀវភៅអានផងដែរដើម្បីងាយស្រួលរំលឹក
ម្តងម្កាល។
វិធីសាស្ត្រនេះអាចជួយឲអ្នករៀបចំឯកសារមានសណ្តប់ធ្នាប់ល្អ
និងអាចរក្សាការចងចាំបានប្រមាណ៨០%។ ធ្វើបែបនេះ
អ្នកមិនសូវនឿយហត់សំរុករៀនពេលកៀកប្រលង។
(១) មុនពេលប្រលង
តើត្រូវត្រៀម
ខ្លួនយ៉ាងដូចម្តេចមុនពេលប្រលងបញ្ចប់វគ្គសិក្សា? ចាប់ផ្តើមរៀនពីចំនុចណាមក?
រៀបចំឯកសារយ៉ាងណា? រៀបចំកាលវិភាគសិក្សាយ៉ាងណា?
ការរៀបចំឯកសារ
វីធីល្អបំផុតសម្រាប់ត្រៀមប្រលងគឺរៀប
ចំឯកសារដែលបានរៀនរួចទាំងអស់ឲមានសណ្តាប់ធ្នាប់ ទាំងសៀវភៅអាន
សៀវភៅសរសេរ និងកំណត់ត្រាចំណាំ។
ចូរសង្ខេបខ្លឹមសារសំខាន់ៗដាក់ក្រដាសមួយសន្លឹក
ហើយចងចាំសេចក្តីលំអិតក្នុងខួក្បាល។
ការរៀបចំពេលវេលា
ចូររៀបចំកាលវិភាគរៀនត្រៀម ២ឬ៣
សប្តាហ៍មុនពេលប្រលង។ ក្នុងកាលវិភាគនេះត្រូវមាន ម៉ោងបរិភោគអាហារ ម៉ោងការងារ
ម៉ោងប្រជុំ ម៉ោងរៀននៅសាលា ម៉ោងធ្វើកិច្ចការសាលា
និងម៉ោងសម្រាប់ធ្វើកិច្ចការផ្សេងទៀត។
ចូររកពេលបន្ថែមទៀតសម្រាប់រៀនត្រៀមប្រលង។
នៅសប្តាហ៍ចុងក្រោយមុនពេលប្រលង
ចូររៀបចំពេលកាលវិភាគដោយឡែកមួយដែលមានម៉ោងប្រលង ម៉ោងបរិភោគ និងពេលសំរាក។
អ្នកត្រូវដឹងថាអ្នកត្រូវមានសុខភាពល្អនិងប្រាជ្ញាឆ្លាតវៃក្នុងពេលប្រលង
ដូចនេះអ្នកមិនគួរគម្បីយកពេលបរិភោគឬពេលដេក មករៀនបន្ថែមទេ។
សប្តាហ៍នៃការប្រលងមកដល់ អ្នកគួររំលឹកមេរៀនទាំងឡាយឲបានស្ទាត់ល្អ ដោយប្រើប្រាស់នូវឯកសារដែលបានរៀបចំរួចខាងដើម។
ជួយខ្លួនឯង
ខាងក្រោមនេះគឺជាអ្វីដែលអ្នកអាចជួយខ្លួនឯងបានមុនពេលប្រលងៈ
ស្វែងយល់ពីការប្រលងលើមុខវិជ្ជានីមួយៗឲបានច្រើនដូចដែលអាច
ធ្វើទៅបាន។
ចូរសួរគ្រូរបស់អ្នកអំពីប្រភេទសំណួរដែលអាចនឹងចេញនៅពេលប្រលង
ហើយសម្ភារៈអ្វីខ្លះដែលត្រូវការឬអនុញ្ញាតឲយកចូលពេលប្រលង
ដូចជាម៉ាស៊ីនគិតលេខ និងវចនានុក្រមជាដើម។
ចូរស្នើរសុំវិញ្ញាសាដែលធ្លាប់ចេញពីឆ្នាំមុនដើម្បីធ្វើជា
គម្រូសម្រាប់ត្រៀមប្រលង។
ពេលទន្ទេញមេរៀនម្តងៗ
ចូរសាកល្បងស្មានថាសំណួរប្រភេទណាអាចនឹងចេញពេលប្រលង។
ប្រសិនបើអ្នកមានពេល
ចូរសាកល្បងឆ្លើយសំណួរទាំងនោះយ៉ាងពេញលេញឲដូចជាពេលប្រលងជាក់
ស្តែង។
គិតក្នុងផ្លូវវិជ្ជមានៈ
ដោយសារតែយើងបានត្រៀមខ្លួនយ៉ាងពេញលេញសម្រាប់ការប្រលងដូចនេះយើង
ត្រូវមានគំនិតសុទិដ្ឋិនិយមថា"ការប្រលងរបស់ខ្ញុំនឹងប្រព្រឹត្តិទៅ
ប្រកបដោយជោគជ័យ"។
តែបើអ្នកមិនបានត្រៀមខ្លួនពេញលេញគ្រប់គ្រាន់ទេ
អ្នកគ្រាន់តែដាស់តឿនខ្លួនឯងថា"ដោយពឹងលើ សុខភាពល្អ
ប្រាជ្ញាវៀងវៃ និងចិត្ត ស្រស់ថ្លា របស់ខ្លួន
ខ្ញុំប្រាកដជាំអាចជួយខ្លួនឯងបាន
ចំពោះអ្វីដែលខ្ញុំមិនបានត្រៀម"។
កុំព្យាយាមធ្វើឲអារម្មណ៍ស្រស់ថ្លាដោយការដើរលេងឬមើលកុនពេលយប់
មុនប្រលងឲសោះ។ ទង្វើបែបនេះ
ជាការរំខានដល់ការចងចាំរបស់អ្នកទៅវិញទេ។ ចូរអានមេរៀនជំនួសវិញ
រួចហើយចូលគេងយ៉ាងស្កប់ស្កល់។
ព្រឹកឡើងញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកយ៉ាងឈ្ងុយឆ្ងាញ់
ហើយបន្តដំណើរកំសាន្តចុងក្រោយជាមួយមេរៀន
រួចចូលប្រលងយ៉ាងរីករាយ។
(២) ពេលប្រលង
ការរៀបចំខ្លួនប្រលង
ត្រូវមកដល់បន្ទប់ប្រលងឲបានមុនម៉ោងដើម្បីធ្វើចិត្តឲស្ងប់
និងរំលឹកមេរៀន ខ្លះៗ(ប្រសិនបើអ្នកចំាមិនច្បាស់ត្រង់ណាមួយ)។
ការមកយឺតធ្វើឲប៉ះពាល់ដល់ការប្រលងដោយសារតែអារម្មណ៍មិនស្ងប់។
អ្នកដែលមកយឺតតែងតែច្របូកច្របល់ក្នុងចិត្តជានិច្ចកាល
ហើយទំរាំតែតាំងចិត្តបានក៏ខាតពេលល្មមគួរសមដែរ។ " ខ្ញុំមកយឺតៗ...ខាតម៉ោងៗ...ប្រញាប់ឡើង..."។
ជៀសវាងការជជែកជាមួយមិត្តភក្តិ(បើមានត្រូវឲខ្លី)
ព្រោះវាអាចប៉ះពាល់ដល់ការចងចាំឬការតាំងចិត្តរបស់អ្នកពេលប្រលង។
ក្នុងពេលប្រលងចូរអានសំណួរនីមួយៗដោយប្រុងប្រយ័ត្ន
និងស្តាប់ការណែនាំ
របស់គ្រូឬអនុរក្សមុខវិជ្ជានីមួយៗក្នុងពេលប្រលង
(បើយើងមិនស្តាប់ការណែនាំទេ
ជួនកាលយើងបង្ខាតពេលវេលាធ្វើសំណួរដែលគេកាត់ចោលពីការប្រលងដោយសារតែ
វាខុសឬពិបាកពេក)។ បើមានចំងល់ត្រូវតែសួរឲច្បាស់
កុំធ្វើទាំងងឿងឆ្ងល់។
ប្រសិនបើមិត្តរបស់អ្នកធ្វើហើយមុនរួចចេញទៅក្រៅបន្ទប់
ចូរកុំខ្វល់នឹងគេអី(ចង់ចេញដូចគេ)។
ចូរធ្វើកិច្ចការរបស់អ្នកដោយស្ងៀមស្ងាត់។
ពេលធ្វើចប់នឹងផ្ទៀងផ្ទាត់រូចហើយ សឹមចេញទៅ។
ការឆ្លើយសំណួរ
មុននឹងឆ្លើយសំណួរនីមួយៗ ចូរអានវាឲបានច្បាស់សិន។
ដើម្បីសន្សំពេលវេលា អ្នកគួរតែអានសំណួរទាំងអស់ឲចប់សិន
ដើម្បើឲច្បាស់ថាលំបាកឬស្រួលប៉ុណ្ណា។ បន្ទាប់មកចូរប៉ាន់ស្មាន
ពេលវេលាដែលនឹងចំណាយសម្រាប់សំណួរនីមួយៗ។ ជាចុងក្រោយ
ចូរចាប់ផ្តើមឆ្លើយនឹងសំណួរដោយយកចិត្តទុកដាក់
(បើមានសំណួរបែបបកស្រាយ ចូរធ្វើវាមុន)។
មធ្យោបាយដែលល្អបំផុតគឺ ឆ្លើយសំណួរណាដែលចេះធ្វើមុន
ហើយសល់ពេលសិមឆ្លើយសំណួរដែលមិនចេះ ឬរំលង
និងមើលផ្ទៀងផ្ទាត់ឡើងវិញ ក្រែងមានភ្លេចភ្លាំង
ឬភ័ន្តច្រឡំកន្លែងណាមួយ។
(៣) បន្ទាប់ពីពេលប្រលង
ពេលប្រលងចប់ភ្លាមៗ ការចងចាំរបស់អ្នកនៅច្បាស់លាស់អ្នកនៅឡើយ
នេះជាពេលដ៏ប្រសើរដែលអ្នកត្រូវពិភាក្សាជាមួយមិត្តភក្តិរបស់អ្នក
អំពីការប្រលងដែលទើបនឹងបញ្ចប់ នោះអ្នកនឹងដឹងអំពីៈ
របៀបឆ្លើយរបស់ពួកគេ កន្លែងណាដែលអ្នកធ្វើខុស ហេតុអ្វី
ហើយកន្លែងណាដែលអ្នកធ្វើត្រូវ។
អ្នកត្រូវដឹងថាការប្រលងមិនមែនដើម្បីតែពិន្ទុទេ
គឺដើម្បីស្ទង់សមត្ថភាពនិងបង្កើនចំណេះដឹង។
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น