ដោយ កែវពេជ្រ មេត្តា
2011-07-03
ការប្រើប្រាស់អក្សរសាស្ត្រខ្មែរនាពេលបច្ចុប្បន្ន ត្រូវបានគេសង្កេតឃើញថា នៅតែមានភាពចម្រូងចម្រាសមិនឯកភាពគ្នាទេ។គ្រប់ជាតិសាសន៍លើសកលលោកសព្វថ្ងៃនេះ តែងតែមានអក្សរសាស្ត្រជាតិរបស់គេរៀងៗខ្លួន ដើម្បីប្រើប្រាស់ក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាទៅវិញទៅមក ក៏ដូចជាជួយឲ្យមានភាពងាយស្រួលដល់ពលរដ្ឋ និងថ្នាក់ដឹកនាំប្រទេសនីមួយៗ បានដឹងពីហេតុការណ៍ផ្សេងៗ កើតឡើងនៅក្នុងជីវិតរស់នៅប្រចាំរបស់គេម្នាក់ៗ។
ដោយឡែកនៅកម្ពុជា តាំងតែពីដើមរៀងមករហូតដល់សព្វថ្ងៃ ក៏មានវប្បធម៌អក្សរសាស្ត្រជាតិសម្រាប់ប្រើប្រាស់ដែរ ដោយមានអស់លោកអ្នកប្រាជ្ញ អ្នកបណ្ឌិតខ្មែរមួយចំនួន បាននាំគ្នាបង្កើតឡើង ហើយបានចងក្រង និងសរសេរទុកនៅក្នុឯកសារផ្សេងៗ ជាច្រើន មានដូចជាសៀវភៅ និងចារទុកនៅលើផ្ទាំងថ្មប្រាសាទបុរាណនានា។ល។ ដើម្បីទុកជាតឹកតាង និងបង្ហាញឲ្យកូនចៅខ្មែរពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ បានសិក្សារៀនសូត្រ និងស្វែងយល់ពីភាសាជាតិ និងជួយថែរក្សាអក្សរសាស្ត្ររបស់ខ្លួនឲ្យបានគង់វង្សតទៅ។
សម្រាប់ការប្រើប្រាស់អក្សរសាស្ត្រខ្មែរសព្វថ្ងៃនេះ ប្រការដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់គឺគេបានឃើញភាពប្រទូស្តប្រទាំងគ្នា ក្នុងការប្រើអក្ខរាវិរុទ្ធ ព្រមទាំងវេយ្យាករណ៍មួយចំនួន ហើយអស់លោកអ្នកប្រាជ្ញផ្នែកអក្សរសាស្ត្រ ក៏បានបន្ទោសគ្នាទៅវិញទៅមកអំពីការប្រើប្រាស់អក្សរខ្មែរមិន ឯកភាពគ្នានោះ។
ការប្រើមិនដូចគ្នា ដែលគេបានកត់សំគាល់ឃើញមានដូចជាការផ្លាស់ប្ដូរអក្ខរាវិរុទ្ធខ្លះ ពីសំឡេងអឃោសៈ ឬសំឡេងស្រាលតូច ដូចជាអក្សរ «ណ» ឲ្យទៅជាសំឡេងឃោសៈ សំឡេងធំ សំឡេងគ្រលរទៅជាអក្សរ «ន» ហើយអក្សរ «ឡ» ទៅជាអក្សរ «ល» ជាដើម។
លោក ធន់ ហ៊ិន អ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ និងជាអតីតសាស្ត្រាចារ្យមធ្យមសិក្សាបឋមភូមិភាសាបារាំង ក្នុងអំឡុងទសវត្ស១៩៧០ ដល់១៩៧៥ បានមានប្រសាសន៍ថា មូលហេតុដែលនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរអក្សរយ៉ាងដូច្នេះ ដោយសារតែអស់លោកអ្នកប្រាជ្ញអក្សរសាស្ត្រមួយចំនួននោះ បានយល់ថា គឺធ្វើទៅតាមទំនាញសូររបស់អក្សរនិមួយៗ នោះ ៖ "ពាក្យទំនាញសូរ នេះ កាលពីសម័យមុនហៅថា «លំឱនសព្ទតាមសព្ទដើម»។ ដូចថាព្យញ្ជនៈអឃោសៈ រួចហើយ មានឃោសៈបន្ត ជាឃោសហ្នឹងត្រូវលំឱនសព្ទតាមអឃោសៈ អាហ្នឹងចំពោះពាក្យខ្មែរសុទ្ធ ប៉ុន្តែមានពាក្យមួយចំនួនវាអត់លំឱនសព្ទតាមទេ ដូចជា តវ៉ា អ៊ីចឹង យើងត្រូវដាក់មូសិកទន្តលើ «វ» ពាក្យ ប្រទូសរ៉ាយ «រ៉ាយ» ត្រូវមានមូសិកទន្ត។ ហើយ អំបាលម៉ាន «ម៉ានហ្នឹងគេទម្លាប់សរសេរអ៊ីចឹងមកហើយ រួចហើយដល់ពេលគេបង្កើតអាទំនាញសូរហ្នឹង គេដូរអក្ខរាវិរុទ្ធម៉េច ដូចអំណាច គេថា អដាក់ស្រៈ «ំ» ណាច ដូចពីដើមខុស គេលុប «ណ» ចេញ គេដាក់ ន ស្រៈអា និងច។ នែអាកន្លែងហ្នឹង ប្រទូសរ៉ាយគ្នាខ្លាំងអាកន្លែងហ្នឹង"។
លោក ធន់ ហ៊ិន បានមានប្រសាសន៍ទៀតថា បើគេបង្កើតគោលការណ៍ប្ដូរចុះឡើងបែបនេះ គឺអាចច្រឡំបល់ដល់អក្សរសាស្ត្រខ្មែរ ពីព្រោះនៅមានពាក្យសំឡេងអឃោសៈ ឬសំឡេងស្រាលតូចនៅពីមុខសំឡេងឃោសៈ សំឡេងធំគ្រលរជាច្រើនទៀត ដែលគេមិនអាចដូរបានទេ ដូចជាពាក្យថា «អាយុ អន្លូង អន្លើ អន្លូញ ចតុមុខ ប្រមុខ ឯករាជ ការងារ។ល។ ៖ "សួរថាបើ យកគោលការណ៍ហ្នឹង អានអាយ៉ុ អានថា ចុតុម៉ុក ប្រវត្តិរ៉ូបទៅ អានថាប្រវត្តិរូបម្ដេចកើត ហើយសរសេរយ៉ាងមេច អន្លុង អន្លួក អន្លើរ មួយអន្លើរអីហ្នឹង សំពត់អន្លូញហ្នឹងសរសេរម៉េច បើតាមគោលការណ៍ហ្នឹង អានថា អន់ឡក់ អន់ឡើ អន់ឡូញ អានថា ឯករ៉ាជអានថា ការង៉ារ។ អ្នកបង្កើតក្បួនច្បាប់ថ្មីហ្នឹង គិតអត់ដល់អនុម័តខ្លួនឯងហ្នឹងថា ខ្លួនឯងថាត្រឹមត្រូវហើយ។ ក្បួនច្បាប់របស់យើង សម្ដេច ជួន ណាត តាក់តែងមក ហើយគេឯកភាពគ្នាជាធ្លុងមួយអស់ហើយៗ សំខាន់គឺធ្វើឲ្យមានការឯកភាពគ្នាឡើងវិញនៅលើការសរសេរ អក្ខរាវិរុទ្ធរបស់ពាក្យ"។
អ្នកប្រាជ្ញផ្នែកអក្សរសាស្ត្រខ្មែរខ្លះទៀតបានបញ្ជាក់ថា ដោយសារមានការផ្លាស់ប្ដូរពាក្យចុះឡើង ទើបសព្វថ្ងៃនេះ មានការអាន និងការសរសេរខុសៗគ្នា ដូចជាពាក្យថា ខែមីនា (មីណា) ជាដើម ដោយអ្នកខ្លះអានថា មីនា អ្នកខ្លះទៀតអានថា មីណា ហើយនិងខ្លះទៀតអានថាមិនា ឬមិណា។
លោក វ៉ាយ វិបុល ជំនួយការអគ្គសេនាធិការដ្ឋានពុទ្ធិកសិក្សាជាតិនៅទីក្រុងភ្នំពេញ បានមានប្រសាសន៍ថា អក្សរសាស្ត្រខ្មែរ គឺជាតំណាងអត្តសញ្ញាណជាតិ ឬជាគ្រឿងសំគាល់ពូជសាសន៍ខ្មែរមួយដែរ ដូច្នេះប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរគ្រប់រូបគប្បីយកចិត្តទុកដាក់ពីបញ្ហា នេះទាំងការសរសេរ ការអាន និងការនិយាយ។ លោកបានបន្តថា ដូចជាការអាននៅក្នុងពាក្យខែទាំង១២ ជាដើម ដែលមានសំឡេងអានៅខាងចុង គឺត្រូវអានតាមសព្ទអានោះ ដូចជា ខែមករា មីនា (មីណា) មេសា មិថុនា កក្កដា សីហា កញ្ញា តុលា វិច្ឆិកា លើកលែងតែខែឧសភា គឺត្រូវអានថា ឧសភា មិនមែនឧសផាទេ ៖ "ហើយពាក្យ ថា តីរវិថី អ៊ីចឹងដែរ ហើយពាក្យតីរហ្នឹងប្រែថាច្រាំង វិថីដែលជាប់មាត់ទន្លេហ្នឹង ហៅថាតីរវិថី។ បើសិនយើងមិនសរសេរតីរវិធី យើងសរសេរតិរវិថីទៅជាប្រែថាទទឹង វិថីទទឹង ដូច្នេះពាក្យនេះឮសូរអានតែអ៊ីចឹង។ ដូចជាឲ្យសរសេរគ្រវាត់ទៅលើហើយយើងដាក់ជើងយពីក្រោមមក គេសរសេរតែអ៊ីចឹង។ សូម្បីសរសេរឲ្យអដាក់ស្រៈ ឲ និងយ ក៏ឈ្មោះថា ឲ្យ ដែរ ក៏ប៉ុន្តែទោះបីយ៉ាងម៉េច ដើម្បីរក្សាអក្សរសាស្ត្ររបស់យើងមុនមកហ្នឹងយូរៗទៅ វាបាត់អក្សរហ្នឹង គេយកទៅថារបស់គេទៅ ព្រោះអក្សរហ្នឹងវាមាននៅលើថ្មហើយ ដែលកាលណាយើងទុកមិនយកមកប្រើយូរៗ ទៅ កូនចៅយើងអត់ស្គាល់អក្សរឲ្យហ្នឹង។ អ៊ីចឹងអ្នកណាមួយជិតខាងយើងគេយកទៅប្រើទៅ គេថារបស់គេអក្សរហ្នឹង ដូច្នេះគេចង្អុលបង្ហាញលើអក្សរថ្មអក្សរអីហ្នឹង គេថារបស់គេ យើងចាញ់គេបាត់ហើយ"។
ការផ្លាស់ប្ដូរអក្សរឲ្យដួលទៅតាមអក្សរនៅខាងមុខ ឬដែលគេហៅថាទំនាញសូរ ឬលំឱនសព្ទតាមសព្ទដើម ហើយនិងការលុបបំបាត់ស្រៈពេញតួខ្លះក្ដី គេឃើញមានការគាំទ្រខ្លះពីសំណាក់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ ពិសេសសិស្ស-និស្សិតក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ន ដោយសារតែគេយល់ឃើញថា ការប្រើប្រាស់អក្សរថ្មីនោះមានការងាយស្រួលសរសេរជាង។
ក្នុងចំណោមសិស្ស-និស្សិតទាំងនោះ យុវសិស្សមួយរូបឈ្មោះ លី ហួផេង រៀននៅសកលវិទ្យាល័យន័រតុន ភ្នំពេញ បានឲ្យដឹងថា ការប្រើប្រាស់អក្សរថ្មីមិនគ្រាន់តែការងាយស្រួលសរសេរទេ គឺថែមទាំងស្រួលចំណាំទៀត ៖ "ដូចលក្ខខណ្ឌឥឡូវគេសរសេរអត់សូវដាក់សំយោគសញ្ញាទេ។ ភាគច្រើនអត់ដាក់"។
យុវនិស្សិតនារីមួយរូបទៀតឈ្មោះ ឆន ដាណែត រៀននៅសកលវិទ្យាល័យបច្ចេកវិជ្ជាកម្ពុជា បានប្រាប់ឲ្យដឹងដែរថា តាមការយល់ឃើញរបស់នាង សម្រាប់ការប្រើប្រាស់អក្សរសាស្ត្រខ្មែរពីដើមមានការពិបាកមែន ហើយប៉ុន្តែអក្សរសម័យមុនក៏មានលក្ខណៈមួយត្រូវរក្សាទុកដែរ ៖ "គឺដូចគេថាស្រៈពេញតួអ៊ីចឹង ចូលទៅផ្លូវការភាគច្រើនគេប្រើបូរាណ"។
វិបត្តិការប្រើអក្សរសាស្ត្រខ្មែរដែលបានលើកឡើងទាំងប៉ុន្មាន នេះ លោកបណ្ឌិតសភាចារ្យ ស៊ុំ ឈុំប៊ុន អគ្គលេខាធិការនៃរាជបណ្ឌិតសភាកម្ពុជា និងជាអ្នកស្រាវជ្រាវមរតកវប្បធម៌ អរិយធម៌ខ្មែរ និងតំបន់អាស៊ី បានមានប្រសាសន៍ថា ការលប់បំបាត់អក្សរមួយ រួចយកពាក្យផ្សេងមកជំនួសវិញ ហើយចង់ឲ្យមានការស្រុះស្រួលគ្នាប្រើប្រាស់ឲ្យបានភ្លាមៗ នោះ គឺមិនជាការងាយដូចចិត្តចង់ទេ ពីព្រោះការប្រើប្រាស់អក្សរពីសម័យមុនបានដក់ជាប់ក្នុងសន្ដានកូន ចៅខ្មែរភាគច្រើនទៅហើយ។
លោកបានបន្ថែមទៀតថា ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សម្រាប់ការប្រើប្រាស់អក្សរសាស្ត្រខ្មែរសព្វថ្ងៃ គឺភាគច្រើនគេបានឯកភាពយកតាមវចនានុក្រមរបស់សម្ដេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត ដូចជាស្រៈពេញតួជាដើម គឺមិនអាចលប់ចោលបានទេ ពីព្រោះនាំឲ្យបាត់បង់ឫសគល់អក្សរសាស្ត្រ និងវប្បធម៌ជាតិ ៖ "ពិត មែនតែភាសាខ្មែរវាច្រើន ប៉ុន្តែវាបង្ហាញនូវអត្តសញ្ញាណរបស់ខ្មែរ បង្ហាញនូវឫសគល់របស់ខ្មែរ ពីព្រោះខ្មែរយើងធ្វើអីក៏ដោយ យើងមានវិស័យសិល្ប។ ផ្ទះគេ គេធ្វើប៉ិតៗទេ ប៉ុន្តែខ្មែរយើងមានក្បាច់ មានក្បូររចនា អីអាហ្នឹងគឺជារចនាប័ទ្មរបស់ខ្មែរ ចិត្តគំនិតរបស់ខ្មែរ។ ម៉្យាងទៀតកាលណាយើងលុបស្រៈពេញតួ យើងលុបអីហ្នឹងទៅ វាបាត់អត្តសញ្ញាណមួយ។ សុំយើងអញ្ជើញទៅមើលសិលាចារិកដ៏ចាស់មួយនៅខេត្តក្រចេះ យើងឃើញច្បាស់តាំងពីសតវត្សទី៩ ទី១០ ទី១១ មក ប៉ុន្តែអក្សរមួយចំនួន យើងមើលអត់ដាច់ទេ ប៉ុន្តែអក្សរឧ ស្រៈពេញតួហ្នឹង វាមាន អាហ្នឹងអត្តសញ្ញាណយើង។ យើងប្រើតាំងពីជំនាន់ប្រទេសនៅជាប់យើងសងខាងយើងហ្នឹងអត់ទាន់មាន នគរផង ហើយយើងមានការប្រើប្រាស់ភាសា ហើយមានអក្សរឧ ហ្នឹងជាឧទាហរណ៍"។
លោកបានបន្ថែមទៀតថា កន្លងមករាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានបង្កើតគណៈកម្មការជាតិភាសាខ្មែរ ហើយមកដល់ពេលនេះ គណៈកម្មការនោះត្រូវបានវិវឌ្ឍមកជាក្រុមប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរ ដើម្បីដោះស្រាយវិបត្តិ និងភាពចម្រូងចម្រាសការប្រើប្រាស់អក្សរសាស្ត្រខ្មែរ។ លោកបានបន្តថា ការងារនេះត្រូវការពេលវេលាច្រើនទើបអាចសម្រេចឲ្យមានការឯកភាព គ្នានៅទូទាំងប្រទេស៕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น